الحافظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحافظ) اسمٌ...
از ثوبان رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ تَكَفَّلَ لِي أَن لا يسْأَلَ النَّاسَ شَيْئًا، وَأَتَكَفَّلُ له بالجَنَّة؟»: «چه کسی برای من ضمانت می کند از مردم چيزی نخواهد و من در مقابل، بهشت را برای او ضمانت کنم؟». گفتم: من؛ از آن پس ثوبان رضی الله عنه از هيچکس چيزی درخواست نمی کرد.
شرح الحديث :
هرکس برای رسول الله صلی الله علیه وسلم ضمانت کند که از مردم مالی درخواست نکند یا در برآورده کردن و به انجام رساندن هیچیک از امور زندگی، کم یا زیاد از مردم یاری نجوید، رسول الله صلی الله علیه وسلم بهشت را برای او ضمانت کرده است. چون درخواست نکردن از مردم با توکل بر الله متعال همراه است و دلیل قوت امید و اطمینان به الله متعال می باشد. لذا پاداش آن این است که الله متعال او را وارد بهشت کند. بعد از اینکه ثوبان رضی الله عنه این حدیث را می شنود، به رسول الله صلی الله علیه وسلم تضمین می دهد که از آن پس چیزی از مردم نخواهد. و چنانکه در روایت احمد آمده است: «از آن پس اگر ثوبان رضی الله عنه سوار بر مرکب بود و شلاقش می افتاد، به کسی نمی گفت آن را به وی بدهد بلکه خود پیاده می شد و آن را برمی داشت». و این از باب وفای به عهدی بود که با رسول الله صلی الله علیه وسلم بسته بود.