الحي
كلمة (الحَيِّ) في اللغة صفةٌ مشبَّهة للموصوف بالحياة، وهي ضد...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: شخصی نزد رسول الله ﷺ آمد و پرسيد: ای رسول خدا، کدامين صدقه اجر و پاداش بيشتری دارد؟ فرمود: «أنْ تَصَدَّقَ وأنْت صحيحٌ شَحيحٌ، تَخْشى الْفقرَ وتأْمُلُ الْغنى، ولا تُمْهِلْ حتَّى إذا بلَغتِ الْحلُقُومَ. قُلت: لفُلانٍ كذا ولفلانٍ كَذَا، وقَدْ كان لفُلانٍ»: «صدقه ای که آن را درحالی بدهی که خود سالم و تندرستی و به مال و ثروت حريص و علاقه مندی و از فقر می ترسی و به مال و ثروت اميدواری؛ نه اينکه آن قدر در صدقه دادن درنگ کنی تا جانت به گلو برسد و آنگاه بگويی: اين مال فلانی باشد و آن، از آنِ فلانی. درحالی که دیگر آن مال از آنِ وارثان توست».
شرح الحديث :
مردی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و از ایشان در مورد برترین صدقه سوال می کند و رسول الله صلی الله علیه وسلم در پاسخ به وی می فرماید: بهترین صدقه آن است که در حال سلامتی و تندرستی باشد، آنگاه که نفست حریص و مشتاق مال بوده و اگر زنده باشی از فقر و تنگدستی بیم و به ثروت امید داشته باشی؛ و صدقه دادن را چنان به تاخیر نیندازی که مرگت فرارسد و مطمئن شوی که دیگر در دنیا نخواهی بود و وقت ترک آن فرارسیده است و آنگاه بگویی: این مقدار مال به فلانی صدقه می دهم یا برای او وصیت می کنم و این مقدار برای فلانی صدقه داده یا وصیت می کنم؛ حال آنکه دیگر مال و اموالت از آن وارثان است و از مالکیت تو خارج شده است.