الرب
كلمة (الرب) في اللغة تعود إلى معنى التربية وهي الإنشاء...
از عایشه رضی الله عنها و مغیرة بن شعبه رضی الله عنه روایت است که می گویند: رسول الله صلی الله علیه وسلم شب را به اندازه ای به عبادت می ايستاد که پاهايش ترَک (وَرَم) می کرد؛ به ايشان گفتم: یا رسول الله، چرا چنين می کنی، حال آن که الله گناهانِ گذشته و آينده ات را بخشيده است؟ فرمود: «أَفَلاَ أُحِبُّ أَنْ أكُونَ عبْداً شكُوراً؟»: «آيا من دوست ندارم بنده ای سپاس گزار باشم؟»
رسول الله صلی الله علیه وسلم شب ها آنقدر نماز تهجد می خواند که پاهای مبارکش ورم می کرد؛ عایشه رضی الله عنها – با این تصور که الله را از ترس گناه و طلب آمرزش و رحمت عبادت می کند، درحالی که الله ایشان را آمرزیده و نیاز به این کارها ندارد - به ایشان گفت: یا رسول الله، چرا چنین می کنی؟ حال آنکه الله گناهان گذشته و آینده ات را آمرزیده است. پس رسول الله صلی الله علیه وسلم به ایشان می فرماید: «آيا من دوست ندارم که بنده ای سپاس گزار باشم؟» و دلیل چنین عبادتی، شکر و سپاس بر آن آمرزش و مغفرت است.