المقيت
كلمة (المُقيت) في اللغة اسم فاعل من الفعل (أقاتَ) ومضارعه...
از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ أَكَلَ ثُومًا أَوْ بَصَلاً فَلْيَعْتَزِلْنَا». أَوْ قَالَ: «فَلْيَعْتَزِلْ مَسْجِدَنَا وَلْيَقْعُدْ فِي بَيْتِهِ»: «هركس سير و يا پياز خورد، از ما كناره گيری نمايد» يا فرمود: «به مساجد ما نيايد و در خانه خود بنشيند». روزی ديگی نزد رسول الله ﷺ آوردند كه در آن چند نوع سبزی بود. بوی تندی از آنها به مشام رسول الله ﷺ رسيد. از محتويات آن (ديگ) پرسيد: آنها سبزيجاتی را كه در آن وجود داشت، نام بردند. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: آن را برای فلان صحابی من (ابوایوب انصاری) ببرید. اما این صحابی نیز از خوردن آن امتناع ورزید. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «كُلْ، فَإِنِّي أُنَاجِي مَنْ لا تُنَاجِي»: «بخور زيرا من با كسی (از نزديک) سخن می گويم (جبرئيل) كه شما سخن نمی گوييد». از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «من أكل الثوم والبصل والْكُرَّاثَ فلا يقربن مسجدنا؛ فإن الملائكة تَتَأَذَّى مما يَتَأَذَّى منه بنو آدم»: «هرکس سیر یا پیاز یا تره خورد، به مسجد ما نزدیک نشود؛ زیرا ملائکه از چیزهایی که بنی آدم را اذیت می کند، اذیت می شوند».
شایسته است نمازگزار از بهترین عطر و رایحه استفاده نماید، بخصوص وقتی می خواهد در جمعی نماز بگزارد؛ از این رو رسول الله صلی الله علیه وسلم به کسانی که سیر یا پیاز خام می خورند، دستور می دهد از مساجد مسلمانان کناره بگیرند و نمازشان را در خانه ادا کنند، تا اینکه آن بوی بد که هم نمازگزاران و هم ملائکه را آزار می دهد، از بین برود. و چون مقداری سبزی برای رسول الله صلی الله علیه وسلم آوردند و بوی بدی به مشام ایشان رسید، دستور داد تا دیگ را نزدیک یکی از اصحابش ببرند که در آنجا حاضر بود. وقتی آن صحابی کراهت و ناخشنودی رسول الله صلی الله علیه وسلم را مشاهده نمود، گمان کرد خوردن این غذا حرام است، بنابراین در خوردن آن تردید نمود؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم به او خبر داد که خوردن آن حرام نیست و او بخاطر حرام بودنش، آن را ناپسند ندانسته است؛ و به او امر می کند که از آن بخورد؛ و به وی خبر می دهد آنچه مانع ایشان از خوردنش شد، ارتباط ایشان با پروردگارش و فرشته ی وحی بوده است؛ بنابراین باید در بهترین حالتی که شایسته نزدیکی با پروردگار است قرار داشته باشد. به علاوه رعایت مصالح عمومی با پیشگیری از آزار و اذیت مؤمنان بهتر و شایسته تر است از رعایت مصالح خصوصی با حضور در جماعت.