القهار
كلمة (القهّار) في اللغة صيغة مبالغة من القهر، ومعناه الإجبار،...
از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «يَكْشِفُ رَبُّنَا عَنْ سَاقِهِ، فَيَسْجُدُ لَهُ كُلُّ مُؤْمِنٍ وَمُؤْمِنَةٍ، فَيَبْقَى كُلُّ مَنْ كَانَ يَسْجُدُ فِي الدُّنْيَا رِيَاءً وَسُمْعَةً، فَيَذْهَبُ لِيَسْجُدَ فَيَعُودُ ظَهْرُهُ طَبَقًا وَاحِدًا»: «(روز قيامت) پروردگار ما ساقش را برهنه می نمايد و همه مردان و زنان مؤمن، برايش سجده می كنند. و کسانی باقی می مانند (و به سجده نمی روند) كه در دنيا به قصد ريا و شهرت سجده می كردند، اینها می خواهند سجده كنند اما پشت شان مانند يک سينی (سخت) می شود».
شرح الحديث :
الله متعال در قیامت از ساق کریم خویش پرده بر می دارد و تمام مردان و زنان مؤمن سر به سجده می برند، اما منافقانی که در دنیا برای چشم مردم سجده می کردند، از سجده کردن محروم می شوند و کمرهای آنها همچون سینی سختی می شود و نمی توانند آن را خم نموده و سجده کنند، چون درواقع آنها در دنیا برای الله سجده نمی کردند، بلکه برای اهداف و اغراض دنیوی سجده می کردند. و جایز نیست کلمه ی ساق را به شدت یا سختی یا چیز دیگری تأویل نمود، بلکه واجب است آن را بدون تعیین کیفیت و چگونگی، تشبیه و بدون تحریف و تعطیل، به عنوان صفت الله متعال اثبات نمود.