الحي
كلمة (الحَيِّ) في اللغة صفةٌ مشبَّهة للموصوف بالحياة، وهي ضد...
از ابوسعید خدری و ابوهریره رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إذَا دَخَلَ أهْلُ الْجَنَّةِ الْجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ: إنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا، فَلا تَمُوتُوا أَبَداً، إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا، فلا تَسْقَمُوا أبداً، وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً، وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا، فَلا تَبْأسُوا أَبَداً»: «آنگاه که بهشتيان وارد بهشت می شوند، ندا دهنده ای ندا می دهد: حقّ شماست که هميشه زنده باشيد و هرگز نميريد؛ حقّ شماست که هميشه تندرست باشيد و هرگز بيمار نشويد؛ و حقّ شماست که هميشه جوان باشيد و هرگز پير نشويد و حقّ شماست که هميشه در نعمت و آسايش باشيد و هرگز مستمند و درمانده نشويد».
شرح الحديث :
در حدیث مذکور رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که یکی از نعمت های بهشت این است که ندا دهنده ای در میان بهشتیان ندا داده و می گوید: «حقّ شماست که هميشه زنده باشيد و هرگز نميريد؛ حقّ شماست که هميشه تندرست باشيد و هرگز بيمار نشويد» تا پایان حدیث؛ یعنی: بهشتیان در ناز و نعمت جاودان هستند و از مرگ و بیماری و پیری که موجب ضعف است و تمام شدن نعمت هایی که دارند نمی ترسند. این حدیث و احادیث مشابه، در انسان رغبت و اشتیاق برای عمل صالح را به وجود می آورند؛ عمل صالحی که او را به بهشت می رساند.