الحفيظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحفيظ) اسمٌ...
Ebu Mesud el-Ensarî -radıyallahu anh- anlatıyor: Ben değnekle bir kölemi dövüyordum. Arkadan bir ses “Ey Ebu Mesud! Ey Ebu Mesud!” diye bağırıyordu. Kızgınlığımdan önce sesini alamadım. Yaklaşınca, bir de baktım ki o, Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-'dir ve şunu söylüyor: «Ey Ebu Mesud! Şunu bil! Ey Ebu Mesud! Bilesin ki.» Ben hemen değneğimi elimden yere attım. O (sözlerine) şöyle devam etti: «Ebu Mesud! Bilesin ki, senin bu köleye gücünün yettiğinden daha fazlası ile Allah’ın gücü sana yeter.» Bunun üzerine ben bundan sonra bir daha kesinlikle köle dövmeyeceğim dedim. Bir rivayette: Onun heybetinden kırbaç elimden düştü. Bir rivayette: “Ya Rasulallah! Onu Allah Teâlâ için azat ettim.” dedim. O da: «Eğer öyle yapmasaydın, muhakkak ateş sana dokunur, seni yalardı.» buyurdu.
شرح الحديث :
Ebu Mesud -radıyallahu anh- kölesine kırbaç ile vuruyordu.Arkasından onu engelleyen bir ses duydu.Sözü söyleyeni kimsenin sesini ayırt edemedi.Ona yaklaşınca anladı ki o kişi Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'dir.O-sallallahu aleyhi ve sellem- ona Allah Azze ve Celle'nin kudretini şu sözüyle hatırlatmıştır: ''Ey Ebu Mesud! Bilesin ki, senin bu köleye gücünün yettiğinden daha fazlası ile Allah’ın gücü sana yeter.''Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem-'in zayıfa karşı haddi aşarak davranma karşısındaki uyarısını işitince Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in heybetinden kırbaç elinden düştü.Bundan sonra kesinlikle hiç bir köleye zulüm etmeyeceğine dair Nebî -sallalalhu aleyhi ve sellem-'e söz verdi.Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem-'den işitmiş olduğu uyarı ve azarlamanın ardından Ebu Mesud -radıyallahu anh-'ın köleye vurmasına karşı onu azat etmesi kalmıştı.Bunun üzerine Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur: Şayet onu azat etmeseydin yapmış olduğun kötülük sebebiyle sana ateş dokunurdu.