شرح الحديث :

Kada muezin zauči ezan, šejtan pobjegne i udalji se od mjesta na kojem se ezan uči, kako ne bi čuo učenje. Iz hadisa se razumije da on namjerno pušta vjetar kako ne bi čuo ezan ili da to čini ponižavajući i omalovažavajući ezan, kao što to rade bezumnici. Postoji mogučnost da on to čini od velikog straha kada čuje glas muezina, a postoji mogućnost da to čini kako bi uradio nešto što je suprotno čistoći za namaz. Kada se poziv završi, on se vrati. Kada se počne učiti ikamet za samo klanjanje namaza, on opet okrene leđa, a kada muezin dovrši učenje ikameta, on opet dođe i podsjeća čovjeka i unosi mu misli i obmanjuje čovjeka. Šejtan je pobjegao kada je čuo ezan, jer je vidio jedinstvo kojim se ispoljava Allahova jednoća i drugi vjerski simboli, i ne voli da sluša spominjanje Allaha. Ovo značenje navodi se i u ajetu: “koji zle misli unosi u srca ljudi.” (En-Nas, 3.) Šejtan dođe i ispriječi se između čovjeka i njegovog srca dok je u namazu i kaže mu: “sjeti se toga i toga, sjeti se toga i toga”, a čega se prije stupanja u namaz nije mogao sjetiti. Tako čovjek više ne zna koliko je klanjao. Šejtan dolazi prilikom namaza i pored toga što se tada Kur'an uči, jer je namaz u većini slučajeva tih i tiho se uči, pa on može da djeluje i da pokušava da ga pokvari ili da poremeti njegovu skrušenost. Kaže se da pobjegne tokom ezana kako ne bi na Sudnjem danu svjedočio za čovjeka, kao što se navodi u hadisu Ebu Seida. Pogledati: Delilul-falihin, 6/319., Šerhu rijadis-salihin, 5/34.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية الروسية البنغالية الصينية الفارسية