از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا قَرَأَ ابْنُ آدَمَ السَّجْدَةَ فَسَجَدَ اعْتَزَلَ الشَّيْطَانُ يَبْكِي، يَقُولُ: يَا وَيْلَهُ»: «هنگامی که فرزند آدم آيات سجده را تلاوت می نمايد و سجده می کند، شيطان به گوشه ای می خزد و شروع به گريه می کند و می گويد: وای بر او». و در روايتی آمده که می گوید: «يَا وَيْلِي»: «وای بر من». «أُمِرَ ابْنُ آدَمَ بِالسُّجُودِ فَسَجَدَ فَلَهُ الْجَنَّةُ، وَأُمِرْتُ بِالسُّجُودِ فَأَبَيْتُ فَلِيَ النَّارُ»: «فرزند آدم دستور داده شد تا سجده کند، پس سجده کرد و به بهشت می رود. و من به سجده امر شدم و از سجده کردن ابا ورزیدم پس به جهنم می روم».
شرح الحديث :
وقتی فرزند آدم آیه ای از آیات سجده را می خواند که در آن به سجده کردن امر نموده و در راستای اجرای فرمان الله و بندگی او تعالی سجده می کند، شیطان از کنار او رفته و گریه می کند و بر کرامتی که از دست داده و لعنت و نومیدی که او را احاطه کرده و سبب آن حسادت کردن به جایگاهی بوده که برای فرزند آدم میسر شده، حسرت می خورد و می گوید: «وای بر من، فرزند آدم دستور داده شد تا سجده کند و سجده کرد و به بهشت می رود. و من به سجده امر شدم و از سجده کردن ابا ورزیدم» یعنی: وای بر من، هلاک شوم من که الله متعال فرزند آدم را فرمان سجده داد و او سجده کرد و فرمان پروردگارش را اطاعت نمود پس بهشت برای اوست؛ و مرا به سجده کردن امر نمود اما از روی تکبر خودداری نمودم، بنابراین برای من آتش است.