الملائكة
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا أَحَبَّ اللهُ تَعَالَى العَبْدَ، نَادَى جِبْريلَ: إنَّ الله تَعَالَى يُحِبُّ فُلاناً، فَأَحْبِبْهُ، فَيُحِبُّهُ جِبريلُ، فَيُنَادِي في أَهْلِ السَّمَاءِ: إنَّ اللهَ يُحِبُّ فُلاناً، فَأحِبُّوهُ، فَيُحِبُّهُ أهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ القَبُولُ في الأرْضِ»: «هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، به جبريل ندا می دهد که الله فلانی را دوست دارد، تو نيز او را دوست بدار. پس جبريل او را دوست می دارد و به اهل آسمان اعلام می کند که الله فلانی را دوست دارد، شما هم دوستش بداريد. پس اهل آسمان نيز او را دوست می دارند و بدين ترتيب مقبول و محبوبِ اهل زمين هم می گردد». و در روایتی آمده است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «إِنَّ اللَّهَ - تعالی - إِذَا أَحَبَّ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ فَقَالَ إِنِّي أُحِبُّ فُلَانًا فَأَحْبِبْهُ، فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ، ثُمَّ يُنَادِي فِي السَّمَاءِ فَيَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ، فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِي الْأَرْضِ، وَإِذَا أَبْغَضَ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ، فَيَقُولُ: إِنِّي أُبْغِضُ فُلَانًا فَأَبْغِضْهُ. فَيُبْغِضُهُ جِبْرِيلُ، ثُمَّ يُنَادِي فِي أَهْلِ السَّمَاءِ: إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ فُلَانًا فَأَبْغِضُوهُ، ثُمَّ تُوضَعُ لَهُ الْبَغْضَاءُ فِي الْأَرْضِ»: «هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، جبريل را فرا می خواند و می گويد: من فلانی را دوست دارم، تو نيز او را دوست بدار. پس جبريل او را دوست می دارد، سپس به اهل آسمان ندا می دهد که الله فلانی را دوست دارد، شما هم دوستش بداريد. پس اهل آسمان نيز او را دوست می دارند و آنگاه مقبول اهل زمين هم می گردد. و چون الله بنده ای را دشمن بدارد، جبريل را فرا می خواند و می گويد: من از فلان بنده بيزارم، تو نيز از او بيزار باش؛ پس جبريل از او بيزار می شود و به اهل آسمان ندا می دهد که الله از فلان بنده بيزار است، شما هم از او بيزار باشيد؛ و آنگاه منفورِ اهل زمين می گردد».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- مرفوعاً: «إذا أَحَبَّ اللهُ -تعالى- العَبْدَ، نَادَى جِبْرِيلَ: إنَّ اللهَ تعالى يُحِبُّ فلاناً، فَأَحْبِبْهُ، فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ، فَيُنَادِي في أَهْلِ السَّمَاءِ: إنَّ اللهَ يحِبُّ فلاناً، فَأَحِبُّوهُ، فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ القَبُولُ في الأرضِ». وفي رواية: قال رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: «إنَّ اللهَ -تعالى- إذا أَحَبَّ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ، فقال: إني أُحِبُّ فلاناً فَأَحْبِبْهُ، فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ، ثم ينادي في السَّمَاءِ، فيقول: إنَّ اللهَ يُحِبُّ فلاناً فَأَحِبُّوهُ، فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ له القَبُولُ في الأرضِ، وإذا أَبْغَضَ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ، فيقول: إني أُبْغِضُ فلاناً فَأَبْغِضْهُ. فَيُبْغِضُهُ جِبْرِيلُ، ثُمَّ ينادي في أَهْلِ السَّمَاءِ: إنَّ اللهَ يُبْغِضُ فلاناً فَأَبْغِضُوهُ، ثُمَّ تُوضَعُ له البَغْضَاءُ في الأرضِ».
شرح الحديث :
این حدیث در بیان محبت الله متعال است و اینکه هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، جبريل را فرا می خواند؛ و جبرئیل اشرف ملائکه می باشد همان گونه که رسول الله صلی الله علیه وسلم اشرف بشر است. و الله متعال می فرماید: من فلانی را دوست دارم، تو نيز او را دوست بدار. پس جبريل او را دوست می دارد و به اهل آسمان ندا می دهد که الله فلانی را دوست دارد، شما هم دوستش بداريد. آنگاه اهل آسمان نيز او را دوست می دارند و به دنبال آن مقبول اهل زمين هم می گردد و اهل زمین او را دوست می دارند؛ و این از نشانه های محبت الله است که این بنده نزد مردم مورد قبول قرار گرفته و محبوب آنها می شود و این از نشانه های محبت الله متعال با بنده است. و چون الله بنده ای را دشمن بدارد، جبريل را فرا می خواند و می گويد: من از فلان بنده بيزارم، تو نيز از او بيزار باش؛ پس جبريل از او بيزار می شود؛ و بغض عبارت است از: شدت و نهایت کراهت و بیزاری. سپس جبریل در میان اهل آسمان ندا می دهد که الله از فلان بنده بيزار است، شما هم از او بيزار باشيد؛ لذا اهل آسمان نيز از آن شخص بيزار می شوند و آنگاه نفرت او در زمین منتشر شده و منفورِ اهل زمين می گردد.