الجبار
الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...
از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «طَعَامُ أَوَّلَ يَوْمٍ حَقٌّ، وَطَعَامُ يَوْمِ الثّاني سُنّةٌ، وَطَعَامُ يَوْمِ الثّالِثِ سُمْعَةٌ، وَمَنْ سَمَّعَ سَمَّعَ اللَّهُ بِهِ»: «غذای روز اول (عروسی) حق (واجب و سنت موکده) است و غذای روز دوم عادتی است که بین مردم رواج دارد و غذای روز سوم ریا و خودنمایی و طلب شهرت می باشد؛ و هرکس در پی شهرت و خودنمایی باشد، الله متعال او را رسوا (و شهره ی عام و خاص) می گرداند».
شرح الحديث :
اگر حدیث صحیح باشد، بیانگر تقسیم حکم ولیمه است. چنانکه در روز اول، هر روزی که باشد حق است، یعنی واجب است؛ [نزد برخی از علما واجب و نزد جمهور علما حق به معنای سنت موکده می باشد.] و این رویه ی اکثر مردم است که روز دوم نیز غذا می دهند. و غذا دادن روز سوم، ریا و شهرت است که مکروه یا حرام می باشد. و الله متعال میزبان آن را در روز قیامت و در برابر همگان رسوا می گرداند؛ چون جزاء از جنس عمل می باشد. ناگفته نماند که در صورت نیاز جواز ولیمه ی بیش از سه روز در سنت صحیح نبوی ثابت می باشد.