الدعاوى والبيِّنات
از ابوهريره رضی الله عنه روايت است که از رسول الله صلى الله عليه وسلم شنيده که وقتی آيه ی ملاعنه نازل شد فرمود: «أَيُّمَا امْرَأَةٍ أَدْخَلَتْ عَلَى قَوْمٍ مَنْ لَيْسَ مِنْهُمْ، فَلَيْسَتْ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ، وَلَنْ يُدْخِلَهَا اللَّهُ جَنَّتَهُ، وَأَيُّمَا رَجُلٍ جَحَدَ وَلَدَهُ وَهُوَ يَنْظُرُ إِلَيْهِ؛ احْتَجَبَ اللَّهُ مِنْهُ، وَفَضَحَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ»: «هرگاه زنی (با ارتکاب زنا) کسی را وارد قومی کند که از آنها نیست، چيزی از رحمت و مغفرت خداوند شامل او نمی شود و الله او را وارد بهشتش نمی کند. و هرگاه مردی فرزندش را منکر شود درحالی که فرزندش به او نگاه می کند، خداوند متعال او را از دیدار خود محروم می کند و او را در برابر اولين و آخرين انسان ها رسوا می نماید».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- أنه سمع رسول الله -صلى الله عليه وسلم- يقول حين نزلت آية المتلاعنين: «أيَّما امرأة أدخلت على قوم من ليس منهم فليست من الله في شيء، ولن يدخلها الله جنته، وأيما رجل جحد ولده، وهو ينظر إليه، احتجب الله منه، وفضحه على رءوس الأولين والآخرين».
شرح الحديث :
حدیث مذکور از مجازات افرادی مشخص خبر می دهد؛ از جمله زنی که با ارتکاب زنا باردار می شود و فرزند حاصل از این زنا را به شوهرش نسبت می دهد؛ این زن رحمت و رضایت الله را در نمی یابد، بلکه مورد خشم الله می باشد؛ و این به دلیل ارتکاب جرم بزرگ فسادِ بستر و اختلاط نسب ها می باشد. و در ادامه مجازات کسی را بیان می کند که از فرزندش اعلام برائت می کند درحالی که او را می شناسد و می داند که فرزندش می باشد اما نسبش را انکار می کند؛ الله متعال در روز قیامت به او نگاه نمی کند و او را از به نظاره نشستن الله متعال محروم می کند و در بین اولین و آخرین انسان ها رسوایش می کند؛ و این مجازات انکار نسب فرزندش می باشد.