أحكام الدعاء
Ömer b. Hattâb -radıyallahu anh- şöyle dedi: Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem-’den umre yapmak için izin istedim. İzin verdi ve: «Bizi duadan unutma, sevgili kardeşim!» buyurdu. Onun bu sözüne karşılık bana dünyayı verseler, bu kadar sevinmezdim. Başka bir rivayette ise: «Sevgili kardeşim! Bizi de duana ortak et!» buyurmuştur.
عن عمر بن الخطاب -رضي الله عنه- قال: اسْتَأْذَنْتُ النبِيَّ -صلى الله عليه وسلَّم- في العُمرة، فَأَذِنَ لِي، وقال: «لاَ تَنْسَنَا يَا أُخَيَّ مِنْ دُعَائِكَ» فَقَالَ كَلِمَةً مَا يَسُرُّنِي أّنَّ لِيَّ بِهَا الدُّنيَا. وفي رواية: وقال: «أَشْرِكْنَا يَا أُخَيَّ فِي دُعَائِكَ».
شرح الحديث :
Ömer -radıyallahu anh- umre yapmak istedi ve Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- ona izin verdi. Sonra Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- Ömer -radıyallahu anh-'dan Mekke'ye gitiğinde duasına kendisini de ortak etmesini istedi. Bunu, Ömer bu duadan istifade etsin ve melekler duasına amin desin diye yaptı. Muhakkak ki Ömer -radıyallahu anh- Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in bu isteğinden çok hoşnut olmuş ve kendisi için bunu bir şeref saymıştır.