القهار
كلمة (القهّار) في اللغة صيغة مبالغة من القهر، ومعناه الإجبار،...
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که در مورد این آیه: «وَقَالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلا سُوَاعًا وَلا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا» می گوید: اینها اسامی مردان نیک و صالحی از قوم نوح بودند؛ هنگامی که اجل شان سر رسید و از دنیا رفتند، شیطان به قوم شان القا نمود که مجسمه هایی به نام آنها از آنان ساخته و در مجالس شان قرار دهند و آنها نیز چنین کردند؛ ابتدا این مجسمه ها عبادت نمی شدند، اما وقتی که این نسل از دنیا رفت و هدف از ایجاد مجسمه ها به فراموشی سپرده شد، مورد عبادت قرار گرفتند.
شرح الحديث :
ابن عباس رضی الله عنهما این آیه را چنین تفسیر می کند: معبودانی که الله متعال آنها را ذکر می کند و قوم نوح یکدیگر را به عبادت مستمر آنها سفارش می کرد، هرچند پیامبرشان نوح علیه السلام ایشان را از شرک ورزیدن به الله بازمی داشت، در اصل اسامی مردان نیک و صالحی بودند که با فریب و دسیسه ی شیطان، در مورد آنها غلو کرده و مجسمه ها و تصاویری از آنها ساختند که به مرور زمان تبدیل به بت هایی برای عبادت به جای الله متعال شدند.