إزالة النجاسات
از ام قیس مِحصَن اسدیه رضی الله عنها روایت است که می گوید: وی با پسربچه ی کوچکی که غذا نمی خورد نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم رفت و رسول الله صلی الله علیه وسلم پسربچه را در آغوش گرفت؛ و پسربچه روی لباس ایشان ادرار کرد؛ این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم آب خواست و بر لباسش آب پاشید و آن را نشست. از ام المومنین عایشه رضی الله عنها روایت است که پسربچه ای نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آورده شد که روی لباس ایشان ادرار کرد؛ پس رسول الله صلی الله علیه وسلم آب خواست و بر لباسش آب پاشید. و در روایتی آمده است: بر لباسش آب پاشید و آن را نشست.
عن أُمِّ قَيْسِ بِنْتِ مِحْصَنٍ الأَسَدِيَّة -رضي الله عنها- «أنَّها أتَت بابن لها صغير لم يأكل الطعام إلى رسول الله -صلى الله عليه وسلم- فأجلسه في حِجْرِه, فبال على ثوبه, فدعا بماء فَنَضَحَه على ثوبه, ولم يَغْسِله». عن عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِين -رضي الله عنها- «أنَّ النَّبي -صلى الله عليه وسلم- أُتِيَ بصبي, فبال على ثوبه, فدعا بماء, فأَتبَعَه إِيَّاه». وفي رواية: «فَأَتْبَعَه بوله, ولم يَغسِله» .
شرح الحديث :
صحابه رضی الله عنهم با کودکان شان نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم می رفتند تا از برکت وجود ایشان و برکت دعای شان برای آنها بهره مند شوند. و رسول الله صلی الله علیه وسلم با اخلاق نیکویی که الله متعال در سرشت ایشان نهادینه بود، از آنها به گرمی استقبال می کرد. باری ابن قیس با پسربچه اش که از شیر تغذیه می کرد و به سنی نرسیده بود که بتواند از چیزی جز شیر تغذیه کند، نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم می رود؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم از رحمت و مهربانی که دارد، نوزاد را در آغوش می گیرد و نوزاد روی لباس ایشان ادرار می کند؛ بنابراین رسول الله صلی الله علیه وسلم آب می خواهد و در محل ادرار، روی لباسش آب می پاشد و آن را نمی شوید. این حکم مخصوص ادرار طفل شیرخوار پسر و نه دختر می باشد.