الظاهر
هو اسمُ فاعل من (الظهور)، وهو اسمٌ ذاتي من أسماء الربِّ تبارك...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمودند: «كُلُّ أَمَّتِي مُعَافًى إِلاَّ المُجاهِرِينَ، وإِنَّ مِن المُجاهَرَةِ أَن يعمَلَ الرَّجُلُ باللَّيلِ عمَلاً، ثُمَّ يُصْبحَ وَقَدْ سَتَرهُ اللَّه عَلَيْهِ، فَيقُول: يَا فلانُ، عَمِلْتُ الْبَارِحَةَ كذَا وَكَذَا، وَقَدْ بَاتَ يَسْترهُ ربُّه، ويُصْبحُ يَكْشفُ سِتْرَ اللَّه عنه»: «همه ی افراد امتم بخشيده می شوند مگر کسانی که گناهان شان را آشکار می کنند. و يکی از مصادیق آشکار کردن گناه اين است که شخصی به شب مرتكب گناهی شود و درحالی که الله متعال گناهش را پوشانده است، صبح (آن را برای مردم بازگو کند و) بگويد: فلانی، من ديشب چنين و چنان کرده ام. اين درحالی است که الله متعال گناهانش را پوشانده بود؛ ولی صبح که می شود پرده و ستر الهی را از روی خود برمی دارد».
شرح الحديث :
الله متعال همه ی مسلمانان را می بخشد جز مسلمانی که خود را رسوا می کند و گناهی را که به شب مرتکب شده و الله متعال آن را پوشانده است، به صبح آشکار می کند و مردم را از آن خبر می دهد؛ با اینکه الله متعال گناهش را پوشانده، اما او خودش را رسوای عام و خاص می گرداند.