القريب
كلمة (قريب) في اللغة صفة مشبهة على وزن (فاعل) من القرب، وهو خلاف...
از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که می گويد: از رسول الله ﷺ شنيدم که فرمود: «يُدْنَى المُؤْمِنُ يَومَ القِيَامَةِ مِنُ رَبِّهِ حتَّى يَضَعَ كَنَفَهُ عَلَيه، فَيُقَرِّرَهُ بِذُنُوبِه، فيقولُ: أَتَعرفُ ذنبَ كَذا؟ أَتَعرفُ ذَنبَ كَذَا؟ فيقول: رَبِّ أَعْرِف، قال: فَإِنِّي قَد سَتَرتُهَا عَلَيكَ في الدُّنيَا، وَأَنَا أَغْفِرُهَا لَكَ اليَوم، فَيُعطَى صَحِيفَةَ حسَنَاته»: «روز قيامت مؤمن به پروردگارش نزديک می شود تا آنجا که الله متعال پرده ی رحمت و پوشش خود را بر روی او می نهد و از او درباره ی گناهانش اعتراف می گيرد و می فرمايد: آيا فلان گناه را به خاطر داری؟ آيا فلان گناه را به ياد داری؟ و بنده پاسخ می دهد: پروردگارا به همه ی اینها اعتراف دارم؛ و الله می فرمايد: من در دنيا گناهانت را پوشاندم و امروز نيز (آنها را می پوشانم و) تو را می آمرزم. سپس بنده کارنامه ی نيکی هايش را دريافت می کند».
شرح الحديث :
در روز قیامت الله متعال بنده ی مومن را به خود نزدیک می گرداند و او را از دیگران پنهان داشته و در مورد گناهانش از او اعتراف می گیرد که آیا فلان گناه را به خاطر داری؟ فلان گناه را به یاد داری؟ و او را به خود نزدیک می کند و می فرماید: من آنها را در دنیا پوشاندم و تو را در بین خلایق رسوا نکردم و امروز گناهانت را از آنان پنهان می دارم و می بخشم.