القيوم
كلمةُ (القَيُّوم) في اللغة صيغةُ مبالغة من القِيام، على وزنِ...
از ابوبکرة نُفَيع بن حارث ثقفی رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «إِذَا الْتقَى الْمُسْلِمَانِ بسيْفيْهِمَا فالْقاتِلُ والمقْتُولُ في النَّارِ»: «هرگاه دو مسلمان با شمشيرهای شان روياروی هم قرار بگيرند، قاتل و مقتول در دوزخ اند». گفتم: ای رسول خدا، (دوزخی بودن) قاتل روشن است؛ ولی گناه مقتول چيست؟ فرمود: «إِنَّهُ كَانَ حَرِيصاً عَلَى قَتْلِ صَاحِبِهِ»: «او بر کشتن طرف مقابلش حريص بود».
شرح الحديث :
هرگاه دو مسلمان با شمشیرهای شان رویاروی یکدیگر قرار بگیرند و هریک قصد از بین بردن دیگری را داشته باشد، در این صورت قاتل به سبب کشتن برادر مسلمانش و مقتول به سبب حرصی که در کشتن برادرش داشته، در آتش خواهند بود. و این در صورتی است که الله متعال آنها را نبخشد و جنگ آنها با هم مشروعیتی نداشته باشد. چنانکه الله متعال می فرماید: «فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ»: «و اگر یک گروه بر دیگرى تجاوز كرد، با گروه متجاوز بجنگید تا به فرمان الله بازآید».