فضائل التوحيد
از ابوموسی اشعری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «ثَلاثَةٌ لَهُمْ أجْرَانِ: رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الكِتَابِ آمَنَ بِنَبِيِّهِ، وَآمَنَ بِمُحَمَّدٍ، وَالعَبْدُ المَمْلُوكُ إِذَا أدَّى حَقَّ الله، وَحَقَّ مَوَالِيهِ، وَرَجُلٌ كَانَتْ لَهُ أَمَةٌ فَأدَّبَهَا فَأَحْسَنَ تَأدِيبَهَا، وَعَلَّمَهَا فَأَحْسَنَ تَعْلِيمَهَا، ثُمَّ أعْتَقَهَا فَتَزَوَّجَهَا، فَلَهُ أَجْرَانِ»: «سه نفر هستند که - نزد الله - دو پاداش دارند: مردی از اهل کتاب که به پيامبر خود و سپس به محمد صلى الله عليه وسلم ايمان آورده باشد؛ برده ای که حقّ الله و حقّ سرورانش را ادا کند؛ و نيز مردی که کنيزی داشته باشد و او را به نيکی تربيت نمايد، سپس آزادش کند و آنگاه با او ازدواج نمايد؛ او نيز دو پاداش دارد».
عن أبي موسى الأشعري -رضي الله عنه- مرفوعاً: «ثلاثة لهم أجران: رجل من أهل الكتاب آمن بنبيه، وآمن بمحمد، والعبد المملوك إذا أدى حق الله، وحق مواليه، ورجل كانت له أمة فأدبها فأحسن تأديبها، وعلمها فأحسن تعليمها، ثم أعتقها فتزوجها؛ فله أجران».
شرح الحديث :
این حدیث بیانگر فضل کسی از اهل کتاب است که به اسلام ایمان می آورد؛ چون هم از دین خودش پیروی کرده و هم از رسول الله صلی الله علیه وسلم؛ و فضل برده ای را بیان می کند که حق الله و حق سرورانش را ادا می کند؛ و فضل کسی را یادآور می شود که کنیزش را به خوبی تربیت می کند و آنگاه او را آزاد نموده و با وی ازدواج می نماید؛ یک اجر وی برای این است که او را خوب تربیت نموده و آزادش می کند و اجر و پاداش دیگر برای این است که با او ازدواج می کند و پاکدامنی او را حفظ می نماید.