Αυτό το βιβλίο αναφέρεται στη θρησκεία των Σιιτών, στο δόγμα και στις πεποιθήσεις τους, καθώς και στις παραπλανητικές καινοτομίες τους, οι οποίες αντιτίθενται στο Ισλάμ, δείχνοντας την τεράστια διαφορά μεταξύ Σιιτών και μονοθεϊστών Μουσουλμάνων. Επίσης, τα ψέματα των Δυτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία απεικονίζουν ως Μουσουλμάνο εκείνον που μαχαιρώνει την πλάτη του κλπ., επικεντρώνοντας τις κάμερές τους στους Σιίτες, προβάλλοντας ψευδώς ότι αυτοί είναι οι Μουσουλμάνοι και αυτό είναι το Ισλάμ, με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τους ανθρώπους και να τους κρατήσουν μακριά από το να γνωρίσουν την αληθινή θρησκεία του Αλλάχ. Γι΄αυτόν το λόγο, αυτό το βιβλίο είναι ο καλύτερος βοηθός, που δείχνει όλες τις αλήθειες για τους Σιίτες και τις παραπλανητικές τους πράξεις. Ο Προφήτης είπε: «Η Ούμμα (οι οπαδοί) μου θα διαιρεθεί σε εβδομήντα τρεις αιρέσεις, όλες εκ των οποίων θα καταλήξουν στο Πυρ της Κολάσεως, εκτός από μία.’’ Οι σύντροφοί του ρώτησαν: ‘‘Ποια είναι αυτή, ω, Αγγελιαφόρε του Αλλάχ;’’ Αυτός απάντησε: ‘‘Αυτή που ακολουθεί το δρόμο μου και των συντρόφων μου.». Από αυτό το χαντίθ φαίνεται ξεκάθαρα ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ακολούθησης, και όχι καινοτομίας. Και όποιος θέλει να λατρεύει τον Αλλάχ, ας Τον λατρεύει όπως Εκείνος θέλει, και όχι όπως θέλει ο καθένας, αφού ο Αλλάχ δε διέταξε τη λατρεία των τάφων, το να μαχαιρώνει κανείς την πλάτη του και τις λοιπές καινοτομίες. Το Ισλάμ διέταξε τους Μοσουλμάνους να ακολουθούν τις εντολές του Αλλάχ και τη Σούννα του Προφήτη Του και δε διέταξε ούτε το να στραφεί κανείς προς την αίρεση των Σιιτών, ούτε των Σούφι, ούτε την καινοτομία, ούτε τη διαίρεση σε διαφορετικές αιρέσεις.
التفاصيل
Ποιοι είναι οι Σιίτες Αλ-Ίθνα ‘Ασαρίγια (Η αίρεση των 12) Πρόλογος Εισαγωγή Η προέλευση της αίρεσης Η πεποίθησή τους για τον Αλλάχ Ο ισχυρισμός τους για την αλλοίωση του Κορανίου Η ηγεσία αποτελεί πυλώνα του δόγματός τους, όποιος δεν πιστεύει σ’ αυτήν είναι αποστάτης Η Προσβολή τους για τον Προφήτη, για τις κόρες του, και για την οικογένειά του Ο ισχυρισμός τους ότι οι μητέρες των πιστών, Αΐσα και Χάφσα είναι αποστάτες Η υπερβολική εξύψωση του ‘Άλι Η υπερβολική τους εξύψωση για τη Φάτιμα Η Ανωτερότητα των ηγετών τους, πάνω και από τους Προφήτες Ο ισχυρισμός τους για την απιστία των Συντρόφων του Μωχάμμαντ ﷺ, εκτός από τρεις Το μίσος τους για τον Άμπου Μπακρ, τον ‘Ούμαρ και τον ‘Ουθμάν Ο μύθος του αναμενόμενου ηγέτη τους και ο ισχυρισμός τους για τον ερχομό του Η άσχημη υπερβολική εξύψωση της λατρείας των τάφων Η προδοσία τους Το μίσος τους για τη Μέκκα και τη Μεδίνα Το μίσος τους για την Αίγυπτο και για την Ας-Σαμ (Μεγάλη Συρία, δηλ. περιοχή που εκτείνεται στο Λίβανο, στην Ιορδανία, στην Παλαιστίνη και τη Συρία) Ο ισχυρισμός τους ότι το να χτυπά κανείς το πρόσωπό του θρηνώντας, αποτελεί μια τιμημένη πράξη Η ενθάρρυνσή τους για το Ζαουάγκ Αλ-Μούτ‘α (προσωρινός γάμος με αποκλειστικό σκοπό τη σεξουαλική επαφή) Το Ατ-Τακίγια (Το ψέμα και η απόκρυψη της αλήθειας) είναι η ρίζα της θρησκείας τους Ο ισχυρισμός τους ότι οι Μουσουλμάνοι είναι άπιστοι, και το μίσος τους για τους Μουσουλμάνους Το υπερβολικό μίσος τους για τους Μουσουλμάνους Οι μύθοι των Σιιτών Ποιοι είναι οι Σιίτες Αλ-Ίθνα ‘Ασαρίγια (Η αίρεση των 12) ΠρόλογοςΗ δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο των κόσμων, και είθε το Έλεος του Αλλάχ να είναι στον Προφήτη Του, και στην οικογένειά του και στους Συντρόφους του, και να τους Κρατήσει ασφαλείς από κάθε κακό.Ισλάμ σημαίνει υποταγή στον Αλλάχ, με υπακοή και αφοσίωση, και απομάκρυνση από κάθε είδος πολυθεϊσμού. Και ό,τι αντιτίθεται σ’ αυτό δεν ανήκει στο Ισλάμ. Υπάρχουν πολλές αιρέσεις και χώρες που ισχυρίζονται ότι ανήκουν στο Ισλάμ, μα το Ισλάμ είναι μακριά από αυτά. Αυτοί συντελούν σοβαρά στην παραμόρφωση της εικόνας του αυθεντικού Ισλάμ και στην αποτροπή των μη Μουσουλμάνων από το Ισλάμ, μέσω της συμπεριφοράς τους και των πεποιθήσεών τους, των λόγων και των πράξεών τους, που απορρίπτονται από κάθε λογικό νου, ορθή φύση και πολιτισμένη κοινωνία και το Ισλάμ είναι πολύ μακρυά από όλα αυτά, όπως η δύση από την ανατολή. Οποιαδήποτε πεποίθηση ή πράξη που αντιτίθεται στην ορθή έμφυτη φύση, στο λογικό νου και στην υψηλή ευγένεια δεν ανήκει στο Ισλάμ σε καμία περίπτωση, αφού το Ισλάμ είναι ο μονοθεϊσμός που δε μολύνεται από κανένα είδος πολυθεϊσμού. Επίσης, είναι λατρεία, που δε μολύνεται από καμία επίδειξη. Είναι, επίσης, ηθική, που δε μολύνεται από καμία ανηθικότητα. Το Ισλάμ δεν περιέχει εξύψωση κάποιου ανθρώπου πέρα από την πραγματική θέση του, μα περιέχει σεβασμό, τιμή και θέτει τον καθέναν στη θέση που του ταιριάζει, χωρίς να ξεπεράσει τη θέση αυτή, κάτι που αποτελεί παράβαση στη θρησκεία. Ο Προφήτης είπε: «Μη με επαινείτε (θέτοντάς με σε υψηλότερη θέση από την πραγματική θέση μου), όπως έκαναν οι Χριστιανοί στον υιό της Μαρίας. Στ’ αλήθεια, είμαι δούλος (του Αλλάχ). Πείτε, λοιπόν, ‘ο δούλος του Αλλάχ και ο Αγγελιαφόρος Του’.»Το Ισλάμ δεν επιτρέπει τη μοιχεία, ούτε την ενθαρρύνει, μέσω του είδους γάμου Ζαουάγκ Αλ-Μούτ‘α, όπως συμβαίνει στη θρησκεία των Σιιτών, που θέλουν να νομιμοποιήσουν τη μοιχεία στο όνομα της θρησκείας, την οποία μοιχεία ο Αλλάχ απαγόρευσε στα Λόγια Του:{ Και να μην πλησιάζετε στη μοιχεία γιατί είναι Φάχισα (μεγάλη αμαρτία και αισχρή πράξη) και ένας κακός δρόμος (που οδηγεί στην Κόλαση). } (17:32)Επίσης, στο Ισλάμ δεν επιτρέπεται το να πάρει κανείς άδικά τον πλούτο του άλλου, μα το Ισλάμ περιέχει τη Ζακά (ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη), την οποία δίνει ο πλούσιος, με ευχαρίστηση στην καρδιά, στους φτωχούς.Επίσης, στο Ισλάμ δεν επιτρέπεται να νομιμοποιήσει ή να απαγορεύσει κανείς άνθρωπος οτιδήποτε, αφού το δικαίωμα της νομοθεσίας ανήκει μόνο στον Αλλάχ. Ο Αλλάχ λέει:{ Πες (Ω, Μωχάμμαντ): Κι όμως ο Κύριός μου απαγόρευσε πράγματι τις Αλ-Φαουάχις (δηλ.αισχρές πράξεις π.χ. μοιχεία και μεγάλες αμαρτίες) – είτε φανερές είτε κρυφές – τις αμαρτίες και τις άδικες καταπιέσεις, το να συνεταιρίζετε άλλους (στην λατρεία) με τον Αλλάχ, κάτι για το οποίο Αυτός δεν έχει δώσει καμία εξουσία και να λέτε για τον Αλλάχ ό,τι εσείς δεν γνωρίζετε. } (7:33)Ακόμα, δεν ανήκει στο Ισλάμ το να ισχυρίζεται κανείς ότι μπορεί να ωφελήσει ή να βλάψει, ή ότι γνωρίζει τα αόρατα, αφού αυτό είναι δικαίωμα μόνο του Αλλάχ. Ο Αλλάχ λέει:{ Πες (Ω, Μωχάμμαντ): Δεν κατέχω για τον εαυτό μου ούτε όφελος, ούτε βλάβη. Εκτός απ’ ό,τι θέλει ο Αλλάχ. Και αν γνώριζα τα αόρατα, τότε θα αυξανόμουν στα καλά, και κανένα κακό δε θα με άγγιζε. Στ’ αλήθεια, δεν είμαι παρά ένας προειδοποιητής, και αγγελιαφόρος καλών ειδήσεων γι’ αυτούς που πιστεύουν. } (7:188)Στο Ισλάμ δεν υπάρχει συγχωροχάρτι, ούτε διαβατήριο για να εισέλθει κανείς στον Παράδεισο, αφού κάτι τέτοιο ανήκει μόνο στον Αλλάχ, τον Δίκαιο. Ο Αλλάχ λέει στο Ιερό Κοράνιο:{ Όποιος έχει κάνει καλό (έστω και) ίσο με το βάρος ενός ατόμου θα δει (την αμοιβή του), και όποιος έχει κάνει κακό (έστω και) ίσο με το βάρος ενός ατόμου θα δει (την τιμωρία του). } (99:7-8)Επίσης, στο Ισλάμ δεν υπάρχει το να αναζητά κανείς ευλογία από τους τάφους, ούτε να κάνει περιφορά γύρω τους, ούτε να ζητήσει βοήθεια από τους νεκρούς. Ο Αλλάχ λέει:{ Μα αποδίδουν (στον Αλλάχ) εταίρους, αυτούς που δε μπορούν να δημιουργήσουν τίποτα, ενώ αυτοί οι ίδιοι είναι δημιουργήματα; Καμία βοήθεια δε μπορούν να τους δώσουν, ούτε μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Και αν τους καλέσετε προς την καθοδήγηση, δε θα σας ακολουθήσουν. Είναι το ίδιο, είτε τους καλέσετε, είτε παραμείνετε σιωπηλοί. Στ’ αλήθεια, αυτοί που επικαλείστε πέρα από τον Αλλάχ είναι δούλοι σαν εσάς. Καλέστε τους, κι ας σας απαντήσουν, αν είστε ειλικρινείς. } (7:191-194)Επίσης, δεν ανήκει στο Ισλάμ το να καταριέται κανείς ή να κακολογεί. Ακόμα, δεν ανήκει στο Ισλάμ το να βλάπτει κανείς το σώμα του και να βασανίζει τον εαυτό του. Ο Αλλάχ λέει:{ Και μη σκοτώνετε τους εαυτούς σας. Στ’ αλήθεια, ο Αλλάχ είναι Πολυεύσπλαχνος για σας. } (4:29)Ακόμα, δεν είναι από το Ισλάμ το να πάρει κανείς ουσίες που επηρεάζουν το μυαλό, όπως αλκοόλ και ναρκωτικά. Ο Αλλάχ λέει:{ Ω, εσείς που πιστεύετε! Στ’ αλήθεια το αλκοόλ, τα τυχερά παιχνίδια, οι Αλ-Ανσάμπ (οι πέτρες που βρίσκονταν κοντά στην Κά‘μπα, τις οποίες οι ειδωλολάτρες θεωρούσαν ιερές, και στις οποίες θυσίαζαν ζώα) και οι Αλ-Αζλάμ (η πρακτική του τραβήγματος ανάμεσα σε τρία μαντικά βέλη ως συμβουλή για τις μελλοντικές τους αποφάσεις), είναι απεχθής αμαρτία από το έργο του Σατανά. Έτσι να απέχετε από αυτό, μήπως και επιτύχετε. } (5:90)Αυτά είναι λίγες από τις πολλές πρακτικές παραπλάνησης των Σιιτών, και ίσως αυτό το εγχειρίδιο να είναι λόγος ώστε να διασαφηνιστούν οι παραπλανημένες πεποιθήσεις τους. Πρόλογος:Δρ. ‘Αμπντ Αρ-Ραχμάν μπιν ‘Αμπντ Αλ-Καρείμ Ασ-Σίχα ΕισαγωγήΗ δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο των κόσμων, και είθε το έλεος του Αλλάχ να είναι στον Προφήτη Του, και στην οικογένειά του και στους Συντρόφους του, και να τους κρατήσει ασφαλείς από κάθε κακό.Πρόκειται για μια σειρά βιβλίων που στοχεύει στην ενημέρωση των Μουσουλμάνων, και στο να βοηθηθούν να ανακαλύψουν τις πεποιθήσεις των παραπλανημένων αιρέσεων, ώστε να προσέχουν και να παραμείνουν μακριά από αυτές, αφού τελευταία οι αιρέσεις αυτές έχουν αρχίσει να αποκτούν ισχυρή φωνή και να διαδίδουν ενεργά την πλάνη τους. Γι’ αυτόν το λόγο ξεκινάμε τη σειρά με το βιβλίο αυτό, που παρουσιάζει την ‘‘Αίρεση των 12’’, καθώς αυτή η αίρεση είναι η πιο διαδεδομένη στο Ιράν, στο Ιράκ και στην περιοχή του Αραβικού Κόλπου.Επίσης, οι άνθρωποι αυτής της αίρεσης ισχυρίζονται συνέχεια ότι οι πεποιθήσεις τους δε διαφέρουν από αυτές των Σουνιτών, και ότι είναι αδικημένοι.Γι’ αυτό αποτελεί υποχρέωσή μας να παρουσιάσουμε τις πεποιθήσεις τους από τα δικά τους βιβλία και αναφορές, αποκαλύπτοντας την πλάνη στην οποία βρίσκονται, την οποία μοχθούν να την αποκρύψουν. Όπως λέει και η παροιμία, σε καταδικάζω από το στόμα σου.Είθε ο Αλλάχ να υψώσει το λάβαρο της αλήθειας, και να καταστείλει το ψεύδος. Στ’ αλήθεια, ο Αλλάχ είναι ο Καθοδηγητής.Συγγραφέας: ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Μωχάμμαντ Ας-Σάλαφι Η προέλευση της αίρεσης Η συμαντικότερη πεποίθηση από τις πεποιθήσεις της αίρεσης αυτής είναι ότι παραδέχονται ότι η αίρεση των Σιιτών προέρχεται από τον Ιουδαϊσμό, και συγκεκριμένα από τον Εβραίο Ιμπν Σάμπα’, και ότι ο Άλι μπιν άμπι Τάλιμπ τούς απαρνήθηκε και τους πολεμούσε.(Βλ.: Οι αιρέσεις των Σιιτών, Αν-Νουμπάχτι, σελ. 22) Επίσης, παραδέχονται με υπερηφάνεια τον όρο Αρ-Ράφιντα (Αρνητές) με τον οποίον τους αποκαλούμε.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 65/97) Η πεποίθησή τους για τον Αλλάχ Οι άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτήν την αίρεση ισχυρίζονται ότι: «Δεν συμφωνούμε με τους Σουνίτες σε έναν θεό, ούτε σε έναν προφήτη, ούτε σε έναν ηγέτη.»Και ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι: «Ο Κύριός τους (των Σουνιτών) είναι Αυτός που έχει τον Μωχάμμαντ ως Προφήτη Του, και ως ακόλουθό του τον Χαλίφη Άμπου Μπακρ. Ενώ εμείς δεν αναφερόμαστε σ’ Αυτόν τον Κύριο, ούτε σ’ αυτόν τον Προφήτη. Μα λέμε ότι ο Κύριος, που ως ακόλουθό του Προφήτη Του έχει τον Χαλίφη Άμπου Μπακρ δεν είναι ο κύριός μας. Ούτε αυτός ο Προφήτης είναι ο προφήτης μας.»(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 2/278) Επίσης, ισχυρίζονται ότι κανείς δε θα δει τον Αλλάχ, τον Ύψιστο την Ημέρα της Ανάστασης. Και όποιον ισχυρίζεται ότι ο Αλλάχ θα Εμφανιστεί στους κατοίκους του Παραδείσου κλπ., τον θεωρούν άπιστο.(Βλ.: ‘Ακά’ντ Αλ-Ιμαμίγια, Μωχάμμαντ Ρίντα, σελ. 58) Ισχυρίζονται ακόμα ότι ο Αλλάχ κατεβαίνει στη γη κατά την ημέρα του ‘Άραφα το μεσημέρι πάνω σε μια καμήλα.(Βλ.: Οι 16 ρίζες, Ντιγιά’ Αντ-Ντιν Αλ-Μαχμούντι, σελ. 204) Ισχυρίζονται, επίσης, ότι το να στρέφεται κανείς κατά την προσευχή κλπ. προς τους τάφους είναι κάτι το υποχρεωτικό, ακόμα κι αν οι τάφοι δεν είναι στραμμένοι προς την ίδια κατεύθυνση, της Κέμπλα. Και το να στρέφεται ο επισκέπτης προς τον τάφο είναι στην ίδια θέση με το να στρέφεται στην Κέμπλα, επειδή, όπως ισχυρίζονται, ο τάφος είναι το πρόσωπο του Αλλάχ, δηλαδή η κατεύθυνσή Του, όπου διέταξε τους ανθρώπους να στρέφονται σε τέτοια περίπτωση.(Βλ. Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 101/369) Μια ακόμα πεποίθησή τους είναι ότι το «Άαχ» είναι ένα από τα Όμορφα Ονόματα του Αλλάχ, και ότι όποιος λέει «Άαχ» αναζητά καταφύγιο στον Αλλάχ. (Βλ.: Μουστάντρακ Αλ-Ουασά’ιλ, Αν-Νούρι Ατ-Τάμπρασέι σελ. 2/148) Ισχυρίζονται ακόμα ότι ο Αλλάχ επισκέπτηκε τον Αλ-Χουσεΐν μπιν Άλι (η ευαρέστηση του Αλλάχ επ’ αυτού), του Έδωσε χειραψία, και Κάθισε δίπλα του στο κρεββάτι.(Βλ.: Περγαμηνή των ευσεβών, Μίρζα Μωχάμμαντ Τακέι, σελ. 2/140) Ο ισχυρισμός τους για την αλλοίωση του Κορανίου Ισχυρίζονται, επίσης ότι το Ιερό Κοράνιο έχει διαστρεβλωθεί και κάποια μέρη του λείπουν. Κατ’ αυτούς το σωστό Κοράνιο βρίσκεται με τον Αλ-Μάχντι Αλ-Μούν-ταδρ (τον αναμενόμενο Ιμάμη).Στους ανθρώπους με την υψηλότερη θέση που ισχυρίζονται ότι το Κοράνιο έχει διαστρεβλωθεί ανήκουν οι: (‘Αλι μπιν Ιμπραχήμ Αλ-Κέμι, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, Αλ-Φάιντ Αλ-Κασάνι, Άχμαντ Ατ-Τάμπρασι, Μωχάμμαντ Μπάκιρ Αλ-Μαγλέσι, Μωχάμμαντ μπιν Αν-Νου‘μάν, Αλ-Μουφείντ, Αμπου Αλ-Χάσσαν Αλ-‘Άμελι ‘Αντνάν Αλ-Μπαχράνι, Γιούσουφ Αλ-Μπαχράνι, Αν-Νούρι Ατ-Ταμπράσι, Χαμπίμπ Αλλάχ Αλ-Χάω’ι, Μωχάμμαντ μπιν Για‘κούμπ Αλ-Κλίνι, Μωχάμμαντ Αλ-‘Αϊάσι και άλλοι)(Βλ.: Η αίρεση των 12 των Σιιτών και η αλλοίωση του Κορανίου, Μωχάμμαντ Σεΐφ, επίσης: Η στάση των Σιιτών Αρ-Ράφιντα για το Ιερό Κοράνιο, Μαμαντού Καραμμπίρι) Επίσης, ισχυρίζονται ότι το Κοράνιο δε συγκεντρώθηκε, παρά από τους ιμάμηδες (δηλαδή τους 12 ιμάμηδες των Σιιτών), και ότι αυτοί οι 12 κατέχουν όλη τη γνώση του.(Βλ.: ’Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/228) Ένας ακόμα ισχυρισμός τους είναι ότι υπάρχει ένα ακόμα Κεφάλαιο, που ονομάζεται Σούρα Αλ-Ουιλάγια, που ξεκινά με: «Ω, σεις που πιστεύετε! Να πιστεύετε στα δύο φώτα.» και ότι ο ‘Ουθμάν μπιν ‘Αφάν το παρέλειψε.(Βλ.: Συμπέρασμα για την αλλοίωση του Βιβλίου του Κυρίου των Κυρίων, Αν-Νούρι Ατ-Τάμπρασέι, σελ. 18) Ισχυρίζονται ακόμα ότι υπάρχει και άλλο Μούσχαφ (Κοράνιο), που λέγεται: Μούσχαφ της Φάτιμα, και ότι το περιεχόμενό του είναι τριπλάσιο από το δικό μας Κοράνιο.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/239) Διαστρέβλωσαν, επίσης, τα Λόγια του Αλλάχ: { Διάδωσε ό,τι στάλθηκε σε σένα (ω, Μωχάμμαντ) από τον Κύριό σου. Κι αν δεν το κάνεις, τότε δε μετέδωσες το Μήνυμά Του. } (5:67)Κάνοντάς το:{ Διάδωσε ό,τι στάλθηκε σε σένα (ω, Μωχάμμαντ) από τον Κύριό σου. – σχετικά με τον ‘Άλι. – Κι αν δεν το κάνεις, τότε δε μετέδωσες το Μήνυμά Του. }Προσέθεσαν ψευδώς το: «σχετικά με τον ‘Άλι.» Και λένε ότι ο Προφήτης το παρέλειψε, ίσως και από το φόβο του για τους υποκριτών.(Βλ.: Συμπέρασμα για την αλλοίωση του Βιβλίου του Κυρίου των Κυρίων, Αν-Νούρι Ατ-Τάμπρασέι, σελ. 182) Επίσης, ισχυρίζονται ότι όποιος λέει ότι το Κοράνιο έχει υποστεί διαστρέβλωση δεν είναι άπιστος, ενώ όποιος αρνείται την ηγεσία του ‘Άλι είναι άπιστος, και δεν υπάρχει αμφιβολία για την απιστία του.(Βλ.: Οι πεποιθήσεις, Ιμπν Μπαμπουΐγια Αλ-Κίμι, σελ. 103) Ισχυρίζονται, επιπλέον, ότι διέταξαν τους οπαδούς τους να διαβάζουν από το Κοράνιο που υπάρχει σήμερα κατά τις προσευχές τους, και να πράττουν σύμφωνα με τις εντολές και τις απαγορεύσεις του, μέχρι να εμφανιστεί ο αναμενόμενος ιμάμης, και τότε αυτό το Κοράνιο θα ανεγερθεί στον ουρανό από τα χέρια των ανθρώπων στους ουρανούς, και θα εμφανιστεί το Κοράνιο, το οποίο έγραψε ο ‘Άλι. Τότε θα διαβαστεί και οι άνθρωποι θα πράττουν σύμφωνα με τις εντολές και τις απαγορεύσεις του..(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ 2/363) Ακόμα, λένε: «Μη διδάξετε στις γυναίκες σας τη Σούρα Γιουσούφ, και μην τις αφήνετε να τη Διαβάζουν, επειδή περιέχει πειρασμούς. Και διδάξτε τους τη Σούρα Αν-Νουρ, επειδή περιέχει νουθεσίες.»(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 5/516) Η ηγεσία αποτελεί πυλώνα του δόγματός τους, όποιος δεν πιστεύει σ’ αυτήν είναι αποστάτης Οι άνθρωποι που πιστεύουν στην ‘‘Αίρεση των 12’’ ισχυρίζονται ότι όποιος δεν πιστεύει στην ηγεσία είναι άπιστος.(Βλ.: ‘Ακά’ντ Αλ-Ιμαμίγια, Μωχάμμαντ Ρίντα, σελ. 78) Ισχυρίζονται, επίσης, ότι η ηγεσία αποτελεί επέκταση της Προφητείας. Ακόμα, ο λόγος για τον οποίο στάλθηκαν οι Αγγελιαφόροι και οι Προφήτες είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο θα πρέπει να οριστεί ηγέτης μετά τον Αγγελιαφόρο.(Βλ.: ‘Ακά’ντ Αλ-Ιμαμίγια, Μωχάμμαντ Ρίντα, σελ. 88) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η ηγετική θέση επιλέγεται από τον Αλλάχ, σύμφωνα με την Απόλυτη Γνώση Του, που περιλαμβάνει τα πάντα, και το μέλλον και τα αόρατα, και ότι ο Αλλάχ Επιλέγει τον ηγέτη όπως Επιλέγει τον προφήτη και τον Διατάζει να καλεί τους ανθρώπους στο Δρόμο Του και να τους διατάζει να ακολουθούν τις Εντολές Του και να απέχουν από τις απαγορεύσεις Του..(Βλ.: Η αρχή των Σιιτών, Μωχάμμαντ Κάσιφ, σελ. 102)Δηλαδή το να πιστεύει κανείς στην ηγεσία αποτελεί έναν από τους πυλώνες της θρησκείας. Με άλλα λόγια, εννοούν ότι η ηγεσία είναι επέκταση της Προφητείας. Επίσης, ισχυρίζονται ότι όποιος αρνείται την ηγεσία του ‘Άλι μπιν Άμπι Τάλιμπ και επίσης τους ηγέτες μετά από αυτόν είναι σαν να αρνείται έναν Προφήτη, και όποιος αποδέχεται την ηγεσία του ‘Άλι ενώ αρνείται την ηγεσία ενός έστω ηγέτη μετά από αυτόν είναι σα να αποδέχεται όλους τους Προφήτες και αρνείται τον Μωχάμμαντ ﷺ. Λένε, επίσης, ότι όποιος αρνείται την ηγεσία ενός από τους 12 ηγέτες είναι σαν κάποιον που αρνείται την Αποστολή όλων των Προφητών.(Βλ.: Μινχάτζ Αν-Ναγκά, Αλ-Φάιντ Αλ-Κασάνι, σελ. 48) Επίσης, ισχυρίζονται ότι όποιος αρνείται την ηγεσία ενός ηγέτη ή αρνείται να τον υπακούει, είναι άπιστος, παραπλανημένος, και αξίζει να ριχτεί για πάντα στο Πυρ της Κολάσεως.(Βλ.: Χακ Αλ-Γιακίν φι Μα‘ρίφατ ’Ουσούλ Αντ-Ντιν, ‘Αμπντ Αλλάχ Σιπρ, σελ. 2/189) Λένε, ακόμα, ότι όποιος δεν πιστεύει στην ηγεσία του ‘Άλι και στους ηγέτες από τους απογόνους του και στην προτεραιότητα τους σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον, είναι άπιστος και θα κατοικήσει στην Κόλαση για πάντα.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 23/390) Η Προσβολή τους για τον Προφήτη, για τις κόρες του, και για την οικογένειά του Πιστεύουν ότι όταν γεννήθηκε ο Προφήτης έμεινε κάποιες μέρες χωρίς να έχει γάλα για να πιει. Τότε ο Άμπου Τάλιμπ, ο πατέρας του ‘Άλι έβαλε τον προφήτη στο στήθος του και ο Αλλάχ έκανε να βγει γάλα από το στήθος του για να πιει ο Προφήτης, μέχρι που ο Άμπου Τάλιμπ βρήκε τη Χαλίμα Ασ-Σα‘ντίγια. Τότε της ανέθεσε τη φροντίδα του Προφήτη.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/448) Επίσης, λένε ότι ό ‘Άλι ήταν πιο γενναίος από τον Προφήτη Μωχάμμαντ. Και σα να μην έφτανε αυτό, ισχυρίζονται ότι ο Προφήτης δεν ήταν καθόλου θαρραλέος.(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 1/17) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Προφήτης δεν είχε κόρες, παρά μόνο τη Φάτιμα, και ότι η Ρουκάγια, η Ουμ Καλθούμ και η Ζάιναμπ δεν ήταν δικές του κόρες..(Βλ.: Εγκυκλοπαίδεια των Σιιτών, σελ. 1/27) Λένε, επίσης, ότι ο Αλ-Χάσσαν μπιν ‘Άλι ταπείνωσε τους πιστούς όταν παραδέχτηκε τον Μου‘άουιγια ως χαλίφη.(Βλ.: Ριγκάλ Αλ-Κάσι, Αλ-Κάσι, σελ. 103) Ο ισχυρισμός τους ότι οι μητέρες των πιστών, Αΐσα και Χάφσα είναι αποστάτες Ισχυρίζονται ότι η σύζυγος του Προφήτη, Αΐσα, μπορεί να είναι άπιστη, όπως ήταν η σύζυγος του Προφήτη Νώε, και η σύζυγος του Προφήτη Λωτ.. (Βλ.: Χαντίθ Αλ-Ιφκ, Γκά‘φαρ Μουρτάντα, σελ. 17) Επίσης, λένε ότι η σύζυγος του Προφήτη, Αΐσα, αποστάτησε μετά το θάνατο του Προφήτη.(Βλ.: Αλ-Σιχάμπ Αθ-Θάκιμπ φι Μπαγιάν Μάανα Αν-Νάσιμπ, Γιούσουφ Αλ-Μπαχράνι, σελ. 236) Ισχυρίζονται, ακόμα, ότι η Αΐσα συγκέντρωσε σαράντα δηνάρια από προδοσία και τα μοίρασε στους εχθρούς του ‘Άλι.(Βλ.: Μασάρικ Ανουάρ Αλ-Γιακίν, Ράτζαμπ Αλ-Μπάρσι, σελ. 86) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η μητέρα των πιστών, Αΐσα, διέπραξε μοιχεία (Θεός φυλάξοι από τέτοια βλασφημία), και ότι τα λόγια του Αλλάχ:{ Εκείνοι (οι καλοί άνθρωποι) είναι αθώοι απ’ όσα λένε (γι’ αυτούς). } (24:26)αναφέρονται στον Προφήτη, και απομακρύνουν τη μοιχεία από τον Προφήτη, μα όχι από την Αΐσα..(Βλ.: Ας-Σιράτ Αλ-Μουστακίμ, Ζέιν Αντ-Ντίν Αν-Ναμπάτι, σελ. 3/165) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η Χάφσα αποστάτησε όταν είπε:{ Ποιος σε πληροφόρησε γι’ αυτό; } (66:3)Και ο Αλλάχ είπε σ’ αυτήν, καθώς επίσης και στην Αΐσα:{ Αν εσείς οι δύο (σύζυγοι του Προφήτη, Αΐσα και Χάφσα), μεταμεληθείτε στον Αλλάχ (γι’ αυτό που κάνατε, αυτό θα είναι καλύτερο για σας), επειδή οι καρδιές σας έκλιναν (προς κάτι που δεν άρεσε στον Προφήτη). } (66:4)«Έκλιναν» κατ’ αυτούς σημαίνει: «αποστάτησαν». Ισχυρίζονται, λοιπόν ψευδώς, ότι η Αΐσα και η Χάφσα συνωμότησαν να δηλητηριάσουν τον Προφήτη, και όταν ο Αλλάχ τού το πληροφόρησε, εκείνος κόντεψε να τις σκοτώσει. Τότε αυτές ορκίστηκαν ότι δεν το έκαναν, και ο Αλλάχ αποκάλυψε τα Λόγια Του:{ Ω, εσείς που αρνείστε την πίστη (δεν πιστεύετε στον Αλλάχ)! Μη δικαιολογείστε αυτήν την Ημέρα! } (66:7)(Βλ.: Ας-Σιράτ Αλ-Μουστακίμ, Ζέιν Αντ-Ντίν Αν-Ναμπάτι, σελ. 3/168) Η υπερβολική εξύψωση του ‘Άλι Ισχυρίζονται ότι ο Αλλάχ μίλησε στον Προφήτη τη νύχτα του Αλ-Μι‘ράτζ με τον ήχο και την ομιλία του ‘Άλι.(Βλ.: Κασφ Αλ-Γιακίν φι Φαντά’ιλ Αμίρ Αλ-Μου’μινίν, Χάσαν μπιν Γιούσουφ, σελ. 229) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Αλλάχ μίλησε με τον ‘Άλι μπιν ‘Άμπι Τάλιμπ όταν εκείνος ήταν στο Ατ-Τά’ιφ, και ο Γαβριήλ ήταν ανάμεσά τους.(Βλ.: Μπασάι’ρ Αντ-Ναραγκάτ, Ασ-Σαφφάρ, σελ. 8/230) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο ‘Άλι είναι αυτός που διαχωρίζει τους ανθρώπους μεταξύ των κατοίκων του Παραδείσου και αυτών της Κολάσεως και ότι εκείνος θα εισαγάγει τους κατοίκους του Παραδείσου στον Παράδεισο και αυτούς της Κολάσεως στην Κόλαση.(Βλ.: Μπασάι’ρ Αντ-Ναραγκάτ, Ασ-Σαφφάρ, σελ. 8/235) Επίσης, λένε ότι ο Αλλάχ εισάγει όποιον υπακούει τον ‘Άλι στον Παράδεισο, ακόμα κι αν παρακούσει τον Ίδιο τον Αλλάχ, και εισάγει στην Κόλαση όποιον παρακούσει τον ‘Άλι, ακόμα κι αν υπακούει τον Αλλάχ.(Βλ.: Κασφ Αλ-Γιακίν φι Φαντά’ιλ Αμίρ Αλ-Μου’μινίν, Χάσαν μπιν Γιούσουφ, σελ. 8) Ακόμα, λένε ότι ο ‘Άλι είναι ο έμπιστος των Προφητών και πως ο Αλλάχ είπε: «Ω, Μωχάμμαντ, Έστειλα τον ‘Άλι κρυφά μαζί με τους προηγούμενους Προφήτες, και φανερά μαζί σου.» (Βλ.: Αλ-’Ασράρ Αλ-‘Αλαουίγια, Μωχάμμαντ Αλ-Μασ‘ούντι, σελ. 181) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι ο Μωχάμμαντ ﷺ κάλεσε τους ανθρώπους στην ηγεσία του ‘Άλι.(Βλ.: Μπασάι’ρ Αντ-Ναραγκάτ, Ασ-Σαφφάρ, σελ. 91) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Αλλάχ κάλεσε όποιον Προφήτη Έστειλε στην ηγεσία του ‘Άλι, είτε εκούσια, είτε ακούσια.(Βλ.: Αλ-’Ασράρ Αλ-‘Αλαουίγια, Μωχάμμαντ Αλ-Μασ‘ούντι, σελ. 190) Ισχυρίζονται, ακόμα ότι η θρησκεία δεν ολοκληρώνεται παρά μόνο με την ηγεσία του ‘Άλι.(Βλ.: Αλ-Ιχτιγκάγκ, Ατ-Τάμπρασι, σελ. 1/57) Επίσης, λένε ότι ο Προφήτης Μωχάμμαντ είπε: «Ο Γαβριήλ ήλθε σε μένα και μου είπε: ‘Ω, Μωχάμμαντ! Ο Κύριός σου σε διατάζει να αγαπάς τον ‘Άλι και σε διατάζει να καλέσεις τους ανθρώπους στην ηγεσία του.’»(Βλ.: Μπασάι’ρ Αντ-Ναραγκάτ, Ασ-Σαφφάρ, σελ. 92) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο ‘Άλι θα μπει στον Παράδεισο πριν τον Προφήτη ﷺ.(Βλ.: ‘Ίλαλ Ασ-Σαρά’ι‘, ιμπν Μπάμπουε, σελ. 205) Επίσης, είναι αυτοί που λένε ότι η βροντή έρχεται από την εντολή του ‘Άλι.(Βλ.: Αλ-Ιχτισάς, Αλ-Μουφίντ, σελ. 327) Επίσης, είναι αυτοί που λένε ότι ο ‘Άλι ανασταίνει τους νεκρούς και ανακουφίζει τους ανθρώπους από τα προβλήματά τους.(Βλ.: ‘Ουιούν Αλ-Μου‘γκιζάτ, Χουσσέιν ‘Αμπντ Αλ-Ουαχάμπ, σελ. 150)(Βλ.: Χαλ-λάλ Αλ-Μασάκιλ, Ο μύθος του ‘Αμπντ Αλλάχ του ξυλοκόπου) Επίσης, λένε ότι δεν υπάρχει κανείς να εισέλθει στον Παράδεισο χωρίς την άδεια του ‘Άλι.(Βλ.: Μανάκιμπ Αμίρ Αλ-Μου’μινίν, ‘Άλι μπιν Αλ-Μαγάζλι, σελ. 93) Λένε, επίσης, ότι όποιος αντιτίθεται στον ‘Άλι είναι άπιστος και όποιος προτιμά κάποιον πάνω απ’ αυτόν είναι αποστάτης.(Βλ.: Μπισάρατ Αλ-Μουστάφα Λισί‘ατ Αλ-Μουρτάντα, 2/79) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Αλλάχ υπερηφανεύτηκε για τον ‘Άλι μπροστά στους αγγέλους Του.(Βλ.: Μπισάρατ Αλ-Μουστάφα Λισί‘ατ Αλ-Μουρτάντα, 1/66) Επίσης, λένε ότι όλοι οι Προφήτες και οι Αγγελιαφόροι στάλθηκαν αποδεχόμενοι την ηγεσία του ‘Άλι.(Βλ.: Αλ-Μ‘άλιμ Αζ-Ζούλφα, Χάσιμ Αλ-Μπαχράνι, σελ. 303) Επίσης, λένε ότι ο ‘Άλι έδειξε με το χέρι του στον αέρα και από πάνω του ήρθε ένα σύννεφο, κι έπειτα το σύννεφο χαιρέτησε τον ‘Άλι. Έπειτα ο ‘Άλι είπε στον ‘Αμμάρ: «Ανέβα μαζί μου.». Έτσι, ο ‘Άλι ανέβηκε μαζί με τον ‘Αμμάρ και εξαφανίστηκαν από τα μάτια μας.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ένας σκύλος δάγκωσε δύο από τους Συντρόφους του Προφήτη ως εκδίκηση για τον ‘Άλι και ότι ένας γάιδαρος μαρτύρησε την ηγεσία του ‘Άλι.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι σελ. 41/247, 17/306) Η υπερβολική τους εξύψωση για τη Φάτιμα Επίσης, ισχυρίζονται ότι η Φάτιμα, ο Αλ-Χάσσαν και ο Αλ-Χουσάιν, και οι απόγονοι του Αλ-Χουσάιν είναι αναμάρτητοι, μα όχι οι απόγονοι του Αλ-Χάσσαν.(Βλ.: ‘Ακά’ντ Αλ-Ιμαμίγια, Μωχάμμαντ Ρίντα, σελ. 89, 98) Λένε, επίσης, ότι αν δεν υπήρχε ο ‘Άλι δε θα δημιουργούταν ο Μωχάμμαντ. Και αν δεν υπήρχε η Φάτιμα, δε θα δημιουργούταν κανείς απ’ τους δύο.(Βλ.: Αλ-Ασράρ Αλ-Φάτιμιγια, Μωχάμμαντ Αλ-Μασ‘ούντι, σελ. 98) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η Φάτιμα είναι θεία οντότητα, που εμφανίστηκε σε μορφή γυναίκας.(Βλ.: Αλ-Ασράρ Αλ-Φάτιμιγια, Μωχάμμαντ Αλ-Μασ‘ούντι, σελ. 355) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η Φάτιμα μιλούσε με τη μητέρα της όταν ήταν ακόμη στη μήτρα της.(Βλ.: Φάτιμα Αζ-Ζαχρά’ από μωρό μέχρι το θάνατο, Μωχάμμαντ Αλ-Καζουίνι, σελ. 38) Η Ανωτερότητα των ηγετών τους, πάνω και από τους Προφήτες Λένε, επίσης, ότι οι ηγέτες της ‘‘Αίρεσης των 12’’ είναι καλύτεροι από τους Προφήτες και τους Αγγελιαφόρους.(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 3/308) Επίσης, ισχυρίζονται ότι οι ηγέτες των Σιιτών γνωρίζουν ό,τι έχει γίνει, ό,τι συμβαίνει τώρα και ό,τι θα γίνει στο μέλλον. Επίσης, δεν πεθαίνουν, παρά μόνο από επιλογή τους.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/258,260) Επίσης, λένε ότι για τον ιμάμη υπάρχει υψηλή και τιμημένη θέση, και επίσης ότι ο ιμάμης είναι αντιπρόσωπος του Αλλάχ στον κόσμο. Αυτή η αντιπροσώπευση ελέγχει όλο το σύμπαν.(Βλ.: Ταχρίρ Αλ-Ουασίλα, Αλ-Χομεϋνί, σελ. 52) Επίσης, ισχυρίζονται ότι οι 12 ηγέτες κατέχουν θέση αντιπροσώπου για το σύμπαν, μα ο έλεγχός τους είναι σε μικρότερο βαθμό από του Δημιουργού.(Βλ.: Μισμπάχ Αλ-Φακάχα, Άμπι Αλ-Κάσιμ Αλ-Χάου’ι, σελ. 5/33) Ακόμα, λένε ότι οι 12 ηγέτες τους είναι μεσολαβητές τους προς τον Αλλάχ, και αυτή τη διαμεσολάβηση δεν την κατέχει ούτε ένας άγγελος, ούτε ένας Προφήτης.(Βλ.: Ταχρίρ Αλ-Ουασίλα, Αλ-Χομεϋνί, σελ. 94) Επίσης, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο για τους 12 ηγέτες να κάνουν πράγματα να συμβούν με την άδειά τους κατά την νύχτα της Λάιλατ Αλ-Καντρ.(Βλ.: Αλ-Μπουρχάν Αλ-Κάτι‘, Μωχάμμαντ Τακέι, σελ. 14) Λένε, ακόμα, ότι ο Αλλάχ, οι άγγελοί Του, οι Προφήτες Του και οι πιστοί επισκέπτονται τον τάφο του ‘Άλι.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 4/580) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο ηγέτης είναι σαν προφήτης. Πρέπει να θεωρείται αναμάρτητος από όλα τα κακά, και από τα φανερά και από τα κρυφά, από τη βρεφική του ηλικία μέχρι το θάνατό του, επειδή αυτοί είναι που διαφυλάσσουν τη θρησκεία, όπως ακριβώς και οι Προφήτες.(Βλ.: ‘Ακά’ντ Αλ-Ιμαμίγια, Ιμπραχήμ Αζ-Ζινγκάνι, 3/179) Λένε, ακόμα, ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν ώστε να υπηρετούν την οικογένεια του Μωχάμμαντ.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 26/335) Ο ισχυρισμός τους για την απιστία των Συντρόφων του Μωχάμμαντ ﷺ, εκτός από τρεις Επίσης, λένε ότι οι Σύντροφοι του Μωχάμμαντ είναι άπιστοι, και στην κορυφή τους βρίσκονται ο Άμπου Μπακρ, ο ‘Ούμαρ, ο ‘Ουθμάν, ο Χάλιντ ιμπν Αλ-Ουαλίντ, ο Μω‘άουιγια μπιν Άμπι Σουφυάν και ο Αλ-Μουγίρα μπιν Σώ‘μπα. Οι μόνοι που δεν θεωρούνται άπιστοι είναι τρεις.(Βλ.: Αρ-Ράουντα μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 8/245) Το μίσος τους για τον Άμπου Μπακρ, τον ‘Ούμαρ και τον ‘Ουθμάν Επίσης, ισχυρίζονται ότι το δόγμα τους (των Σιιτών) είναι μακριά από τα τέσσερα αγάλματα. Αναφέρονται στους: Άμπου Μπακρ, ‘Ούμαρ, ‘Ουθμάν και Μω‘άουιγια. Επίσης, ότι είναι μακριά από τις τέσσερις γυναίκες: Αΐσα, Χάφσα, Χιντ και Ουμμ Αλ-Χάκαμ. Ακόμα, από όλους τους οπαδούς και υποστηρικτές τους, και λένε ότι οι παραπάνω είναι τα χειρότερα δημιουργήματα πάνω στη γη, και ότι η πίστη στον Αλλάχ, στον Αγγελιαφόρο Του και στους ηγέτες δεν ολοκληρώνεται, παρά μετά από την απομάκρυνση από τους παραπάνω.(Βλ.: Χακ Αλ-Γιακίν, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 519) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι ο Άμπου Μπακρ και ο ‘Ούμαρ είναι άπιστοι, και ότι όποιος τους αγαπά είναι άπιστος.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 69/137-138) Επίσης, λένε ότι ο Άμπου Μπακρ και ο ‘Ούμαρ είναι καταραμένοι, και ότι πέθαναν ως άπιστοι.(Βλ.: Μπασάι’ρ Αντ-Ναραγκάτ, Ασ-Σαφφάρ, σελ. 8/245) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Προφήτης δεν πήρε μαζί του τον Άμπου Μπακρ κατά τη διαφυγή του στο σπήλαιο, παρά μόνο γιατί φοβόταν μήπως ο Άμπου Μπακρ πληροφορήσει τους άπιστους πού βρίσκεται.(Βλ.: Ταφσίρ Αλ-Μπουρχάν, Χάσιμ Αλ-Μπαχράνι, σελ. 2/127) Επίσης, λένε ότι ο Άμπου Μπακρ προσευχόταν πίσω από τον Προφήτη, και στο λαιμό του είχε ένα μικρό αγαλματίδιο.(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 1/53) Επίσης, λένε ότι ο ‘Ούμαρ είχε μια ανίατη ασθένεια, η θεραπεία της οποίας μπορούσε να πραγματοποιηθεί με σπέρμα, και ότι η γιαγιά του αποτελούσε προϊόν μοιχείας (Θεός φυλάξοι από τέτοια βλασφημία).(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 1/63) (Βλ.: Ας-Σιράτ Αλ-Μουστακίμ, Ζέιν Αντ-Ντίν Αν-Ναμπάτι, σελ. 3/28) Ακόμα, αναφέρονται στη μεγαλοπρέπεια της ημέρας του Αν-Ναϊρούζ, κατά την οποία σκοτώθηκε ο ‘Ούμαρ ιμπιν Αλ-Χαττάμπ. Επίσης, θέτουν αυτόν που τον σκότωσε σε υψηλή θέση και ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον να επισκέπτεται τον τάφο του, ως αμοιβή γι’ αυτό που έκανε στον ‘Ούμαρ.(Βλ.: ‘Ακντ Αντ-Ντούραρ Φι Μπακρ Μπατν ‘Ούμαρ, Γιασίν Ασ-Σαουάφ, σελ. 120) Επίσης, ισχυρίζονται ότι το να κάνει κανείς επίκληση εναντίον των δύο αγαλμάτων, τον Άμπου Μπακρ και τον ‘Ούμαρ, αποτελεί από τις μεγαλύτερες πράξεις υπακοής προς τον Αλλάχ.(Βλ.: Ιχκάκ Αλ-Χακ, Αλ-Μαρ‘άσι, σελ. 1/337) Λένε, ακόμα, ότι ο αναμενόμενος ηγέτης τους θα αναστήσει τον Άμπου Μπακρ και τον ‘Ούμαρ, και θα τους σταυρώσει και θα τους κάψει. Επίσης, θα αναστήσει την Αΐσα για να την τιμωρήσει.(Βλ.: Αρ-Ρούτζ‘α, Άχμαντ Αλ-’Αχσά’ι, σελ. 116, 161) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο ‘Ουθμάν ήταν θηλυπρεπής.(Βλ.: Ας-Σιράτ Αλ-Μουστακίμ, Ζέιν Αντ-Ντίν Αν-Ναμπάτι, σελ. 3/30) Ο μύθος του αναμενόμενου ηγέτη τους και ο ισχυρισμός τους για τον ερχομό του Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Γαβριήλ, ο Μιχαήλ και το Αλ-Λάουχ Αλ-Μαχφούδ είναι υποταγμένοι στον αναμενόμενο ηγέτη τους.(Βλ.: ‘Ακά’ντ Αλ-Ιμαμίγια, Μωχάμμαντ Ρίντα, σελ. 102) Επίσης, λένε ότι ο αναμενόμενος ηγέτης έχει Ισραηλινή μορφή.(Βλ.: Αλ-Ιμάμ Αλ-Μάχντι: από τη γέννηση ως την εμφάνιση, Μωχάμμαντ Αλ-Καζουίνι, σελ. 53) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο αναμενόμενος ηγέτης τους θα φέρει μια καινούργια εντολή και ένα καινούριο βιβλίο, και καινούργια κρίση για τους Άραβες.(Βλ.: Αλ-Γάιμπα, Μωχάμμαντ Αν-Νου‘μάν, σελ. 154) Επίσης, ισχυρίζονται ότι όταν θα έρθει ο αναμενόμενος ηγέτης (Αλ-Μάχντι) δε θα υπάρχει μεταξύ αυτού και των Αράβων, παρά μόνον το σπαθί. (Βλ.: Αλ-Γάιμπα, Μωχάμμαντ Αν-Νου‘μάν, σελ. 154) Επίσης, ισχυρίζονται ότι δεν μένει μεταξύ αυτών και των Αράβων, παρά μόνον η σφαγή. (Βλ.: Αλ-Γάιμπα, Μωχάμμαντ Αν-Νου‘μάν, σελ. 155) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι ο αναμενόμενος ηγέτης (Αλ-Μάχντι) θα καταστρέψει τον Ιερό Οίκο στη Μέκκα και το τζαμί του Προφήτη, και θα κυβερνήσει με την βασιλεία της οικογένειας του Προφήτη Δαυίδ και θα μιλήσει με τον Αλλάχ, με το Εβραϊκό όνομά Του. Ακόμα, θα σκοτώσει τα δύο τρίτα των ανθρώπων.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 52/338)(Βλ.: ’Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/397)(Βλ.: Αλ-Γάιμπα, Μωχάμμαντ Αν-Νου‘μάν, σελ. 326)(Βλ.: Αρ-Ρούτζ‘α, Άχμαντ Αλ-Αχσά’ι, σελ. 51) Η άσχημη υπερβολική εξύψωση της λατρείας των τάφων Λένε, επίσης, ότι η επίσκεψη στον τάφο του Αλ-Χουσσέιν μπιν ‘Άλι είναι καλύτερη από το προσκύνημα στον Ιερό Οίκο της Μέκκας.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 98/85) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η επίσκεψη στον τάφο του Αλ-Χουσσέιν μπιν ‘Άλι είναι ίση με δύο εκατομμύρια Χατζ και δύο εκατομμύρια ‘Ούμρα (Μεγάλο και Μικρό Προσκύνημα). (Βλ.: Το φως του ματιού κατά το περπάτημα για την επίσκεψη προς τον τάφο του Αλ-Χουσσέιν, Μωχάμμαντ Αλ-Ασταχμπανάτι, σελ. 265) Ακόμα, λένε ότι η πόλη Καρμπαλά’ είναι το πιο ιερό μέρος, πάνω ακόμα και από τη Μέκκα, τη Μεδίνα και την Ιερουσαλήμ. (Βλ.: Μασααμπίχ Αλ-Τζινάν, ‘Αμπάς Αλ-Κασάνι, σελ. 360) Επίσης, ισχυρίζονται ότι το να φάει κανείς από τη λάσπη του τάφου του Αλ-Χουσσέιν μπορεί να θεραπεύσει κάθε ασθένεια.(Βλ.: Αλ-Μαζάρ, Αλ-Μουφίντ, σελ. 125) Ακόμα, ισχυρίζονται ψευδόμενοι ότι ο Αμπού ‘Αμπντ Αλλάχ (Τζά‘φαρ Ασ-Σάντικ) είπε: «Μα τον Αλλάχ! Αν σας έλεγα για την ανωτερότητα της επίσκεψης του τάφου του Αλ-Χουσσέιν, θα αφήνατε το προσκύνημα, και δε θα το εκτελούσε κανένας από σας. Μα δεν ξέρετε ότι ο Αλλάχ έκανε την Καρμπαλά’ ιερό, ασφαλές και ευλογημένο μέρος, πριν κάνει τέτοιο τη Μέκκα.»(Βλ.: Κάαμιλ Αζ-Ζιαράτ, Ιμπν Καουλαουίγια, σελ. 449) Επίσης, λένε ότι η προσευχή στους τάφους είναι καλύτερη από την προσευχή στα τζαμιά. Σα να μην έφτανε αυτό, λένε ότι η προσευχή στο τζαμί του ‘Άλι αξίζει δύο φορές, όσο η προσευχή στον Ιερό Οίκο. (Βλ.: Μάνχατζ Ασ-Σάλεχιν, Άλι Ασ-Σιστάνι, 1/187) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η σπουδαιότερη εορτή στο Ισλάμ δεν είναι ούτε η ‘Είντ Αλ-Φιτρ, ούτε η ‘Είντ Αλ-Άντχα’, αλλά είναι η εορτή του Αλ-Γαντίρ, το οποίο δεν έχει καμία προέλευση από το Ισλάμ.(Βλ.: ‘Είντ Αλ-Γαντίρ, Μωχάμμαντ Ας-Σιράζι, σελ. 11) Η προδοσία τους Επίσης, ισχυρίζονται ότι δεν έχουν τίποτα εναντίον των Σιιτών κατοίκων της πόλης Αλ-Κούφα, παρά μόνον ότι μαχαίρωσαν τον Αλ-Χάσσαν μπιν ‘Άλι και σκότωσαν τον Αλ-Χουσσέιν αφού τους κάλεσαν εκεί.(Βλ.: Η Ιστορία της Αλ-Κούφα, σελ. 113) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι ο Αλ-Χουσσέιν είπε: «Ω, Αλλάχ! Δίκασε ανάμεσά μας και ανάμεσα στο λαό (Σιίτες της Κούφα) που μας κάλεσε, ώστε να μας βοηθήσουν για τη νίκη, μα μας σκότωσαν.»(Βλ.: Μουν-τάχα Αλ-’Αμάλ, 1/535) Επίσης, λένε ότι ο Αλ-Χουσσέιν είπε: «Αυτοί με απείλησαν (δηλ. οι Σιίτες της Κούφα), και αυτοί είναι οι δολοφόνοι μου.»(Βλ.: Η δολοφονία του Αλ-Χουσσάιν, ‘Αμπντ Αρ-Ραζάκ Αλ-Μούκριμ, σελ. 175) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο ‘Άλι μπιν Αλ-Χουσσέιν είδε το λαό της Κούφα (δηλ. τους Σιίτες της Κούφα) να θρηνούν και να κλαίνε, και τους είπε: «Θρηνείτε και κλαίτε για μας;! Και ποιος μας σκότωσε; (δηλ. εσείς οι ίδιοι)»(Βλ.: Ναφς Αλ-Μαχμούν, ‘Αμπάς Αλ-Κίμι, σελ. 357) Ακόμα, λένε ότι είκοσι χιλιάδες από το λαό του Ιράκ (δηλ. τους Σιίτες του Ιράκ) συντάχθηκαν με τον Αλ-Χουσσέιν, και του υποσχέθηκαν αφοσίωση και υποταγή, κι έπειτα στράφηκαν εναντίον του, τον πρόδωσαν και τον σκότωσαν.(Βλ.: Α‘γιάν Ασ-Σί‘α, Μώχσιν Αλ-Αμίν, σελ. 1/32) Επίσης, ισχυρίζονται την υποχρέωση για βοήθεια των κατακτητών ενάντια σε μια ισλαμική χώρα και τη μη καταπολέμησή τους.(Βλ.: Φάτουα (ρήση) του μεγάλου Ιμάμη τους, Ας-Σιστάνι, 4/3/2003, δήλωση μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ.)(Βλ.: δήλωση του μεγάλου Ιμάμη τους, Μωχάμμαντ Αλ-Μάχρι, το να λέει κανείς ότι πρέπει οι κατακτητές να καταπολεμούνται είναι αβάσιμο. Κατά την ίδια περίσταση με παραπάνω.)(Βλ.: Δήλωση του μεγάλου Ιμάμη τους, Σάαντικ Ας-Σιράζι, ότι επιτρέπεται η συνεργασία με την Αμερική για την κατάρριψη της καθεστηκυίας τάξης, της ηγεσίας του Σαντάμ Χουσεΐν. Εφημερίδα «Αλ-Ουάταν», Κουβέιτ, Παρασκευή 27/09/2002) Το μίσος τους για τη Μέκκα και τη Μεδίνα Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο λαός της Μέκκας είναι άπιστοι και ότι ο λαός της Μεδίνας είναι εβδομήντα φορές χειρότεροι από της Μέκκας.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 2/410) Το μίσος τους για την Αίγυπτο και για την Ας-Σαμ (Μεγάλη Συρία, δηλ. περιοχή που εκτείνεται στο Λίβανο, στην Ιορδανία, στην Παλαιστίνη και τη Συρία) Ισχυρίζονται ότι ο λαός της Αιγύπτου είναι καταραμένος από το στόμα του Δαυίδ, και κάποιοι από αυτούς είναι πίθηκοι και χοίροι. Επίσης, ισχυρίζονται ότι όταν ο Αλλάχ Είναι Οργισμένος με τους Εβραίους, τους Στέλνει στην Αίγυπτο, και όταν Είναι Ευχαριστημένος μαζί τους τους Παίρνει από εκεί. Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο Άμπου Τζά‘φαρ, ο αναμάρτητος ιμάμης τους, είπε: «Μισώ το να τρώω κάτι που μαγειρεύτηκε σε σκεύη από την Αίγυπτο. Μισώ και να πατάω στο χώμα της, για να μην κληρονομήσω την ταπείνωσή της. Απομακρυνθείτε από την Αίγυπτο και μη μένετε εκεί.»(Βλ.: Ταφσίρ Αλ-Κίμι, Αλ-Κίμι σελ. 2/241)(Βλ.: Ταφσίρ Αλ-Μπουρχάν, Χάσιμ Αλ-Μπαχράνι, σελ. 1/456)(Βλ.: Φουρού‘ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 6/501)(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 60/211) Επίσης, λένε ότι όσο ευλογημένη είναι η γη της Ας-Σαμ, τόσο άθλιοι είναι οι άνθρωποι που την κατοικούν και ότι ο λαός του Βυζαντίου απίστησε, αλλά δεν τους έδειξε έχθρα, ενώ ο λαός του Ασ-Σαμ απίστησε αλλά τους έδειξε έχθρα. Λένε, ακόμα να μη λέει κανείς: «ο λαός του Ασ-Σαμ», αλλά: «Ο λαός του Ασ-Σού’μ (δηλ. της γρουσουζιάς).»(Βλ.: Ταφσίρ Αλ-Μπουρχάν, Χάσιμ Αλ-Μπαχράνι, σελ. 1/456)(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 2/410)(Βλ.: Ταφσίρ Αλ-Κίμι, Αλ-Κίμι σελ. 2/241) Ο ισχυρισμός τους ότι το να χτυπά κανείς το πρόσωπό του θρηνώντας, αποτελεί μια τιμημένη πράξη Επίσης, λένε ότι το να χτυπά κανείς το πρόσωπό του θρηνώντας και να φοράει μαύρο την ημέρα ‘Ασουρά’ είναι από τις πράξεις που φέρνουν κάποιον εγγύτερα στον Αλ-Χουσσέιν. Επίσης, λένε ότι αυτές οι πράξεις είναι τιμημένες.(Βλ.: Δηλώσεις των Μωχάμμαντ Κάσιφ, αρ-Ραουχάνι, Ατ-Ταμπρίζι κ.ά. από τους ιμάμηδές τους) Η ενθάρρυνσή τους για το Ζαουάγκ Αλ-Μούτ‘α (προσωρινός γάμος με αποκλειστικό σκοπό τη σεξουαλική επαφή) Ισχυρίζονται ότι ο άνδρας μπορεί να παντρευτεί με το είδος γάμου Ζαουάγκ Αλ-Μούτ‘α, μέχρι και χίλιες φορές, αφού η γυναίκα που παντρεύεται με τέτοιο είδος γάμου δε διαζεύγεται, ούτε παίρνει κληρονομιά, μα κατά κάποιον τρόπο «ενοικιάζεται».(Βλ.: Αλ-Ιστιμπσάρ, Άμπι Τζά‘φαρ Ατ-Τάουσι, σελ. 3/155) Επίσης, ισχυρίζονται ότι το παιδί που αποκτιέται από τέτοιο είδος γάμου είναι καλύτερο από το παιδί που αποκτήθηκε από κανονικό γάμο.(Βλ.: Μάνχατζ Ας-Σάντικιν, Φατχ Αλλάχ Αλ-Κασάνι, σελ. 356) Ακόμα, λένε ότι επιτρέπεται το να νυμφεύονται ιερόδουλες με Ζαουάγκ Αλ-Μούτ‘α, και στα βιβλία τους ενθαρρύνεται αυτού του είδους ο γάμος.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 100/319,320) Επίσης, ισχυρίζονται ότι η γυναίκα που παντρεύεται με αυτό το είδος γάμου δε λογίζεται ως μία από τις τέσσερις νόμιμες συζύγους, αφού δε διαζεύγεται, ούτε παίρνει κληρονομιά, μα κατά κάποιον τρόπο «ενοικιάζεται».(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 5/415) Ακόμα, λένε ότι επιτρέπεται το να παντρεύεται κανείς με αυτό το είδος γάμου τις όμορφες γυναίκες, ακόμα κι αν είναι ήδη παντρεμένες ή ιερόδουλες.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 5/462) Επίσης, ισχυρίζονται ότι επιτρέπεται το να νυμφεύονται μοιχαλίδες με αυτό το είδος γάμου, αν και αποτελεί απεχθή πράξη, ιδιαίτερα αν είναι γνωστό ότι η γυναίκα είναι ιερόδουλη.(Βλ.: Ταχρίρ Αλ-Ουασίλα, Αλ-Χομεϋνί, σελ. 2/256) Το Ατ-Τακίγια (Το ψέμα και η απόκρυψη της αλήθειας) είναι η ρίζα της θρησκείας τους Ισχυρίζονται ότι πρέπει κανείς να δείχνει το αντίθετο απ’ ό,τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του και να λέει ή να πράττει αντίθετα με ό,τι πιστεύει, ώστε να διώξει το κακό μακριά του και να διατηρεί την αξιοπρέπειά του.(Βλ.: Οι Σιίτες στη ζυγαριά, Μωχάμμαντ Τζαουάντ, σελ. 48) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι το 90% της θρησκείας βρίσκεται στο Ατ-Τακίγια και αυτός που δεν έχει το Ατ-Τακίγια δεν έχει θρησκεία.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 2/217) Επίσης, λένε ο ένας στον άλλον: «Είσαι σε μια θρησκεία, που όποιον την κρύβει, τον τιμάει (η θρησκεία) και όποιον τη διαδίδει, θα τον ταπεινώσει.»(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 2/222) Ακόμα, λένε ότι Αλ-Χουσσέιν θήλασε από τον αντίχειρα του Προφήτη, κάτι που του ήταν αρκετό για τρεις ημέρες.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/465) Ο ισχυρισμός τους ότι οι Μουσουλμάνοι είναι άπιστοι, και το μίσος τους για τους Μουσουλμάνους Πιστεύουν ότι κανείς δεν πιστεύει στη θρησκεία του Ισλάμ, παρά μόνον οι ίδιοι, δηλ. οι 12 ιμάμηδες και οι οπαδοί τους.(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/223,4) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ο αναμενόμενος Ιμάμης τους (Αλ-Μάχντι Αλ-Μουν-τάδαρ), όταν έρθει, θα εκδικηθεί υπέρ των Σιιτών τους εχθρούς τους, τους Μουσουλμάνους.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 52/376) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι όλοι οι άνθρωποι είναι προϊόντα μοιχείας, εκτός από τους Σιίτες.(Βλ.: Αρ-Ράουντα μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 8/285) Επίσης, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ούτε ένα μωρό που γεννιέται χωρίς να είναι παρών ο Σατανάς, και αν το μωρό προέρχεται απ’ αυτούς, τότε δημιουργείται φράγμα μεταξύ του μωρού και του Σατανά. Αν δεν είναι από τους Σιίτες, τότε ο Σατανάς θα τοποθετήσει το δάχτυλό του στον πρωκτό του μωρού.(Βλ.: Ταφσίρ Αλ-‘Αγιάσι, Μωχάμμαντ Αλ-‘Αγιάσι, σελ. 2/218) Επίσης, λένε ότι όποιος δεν πιστεύει στην ‘‘Αίρεση των 12’’, ή δεν πιστεύει ακόμα και σε έναν από τους 12 ιμάμηδες, τότε είναι άπιστος και στη Μέλλουσα Ζωή ο προορισμός του θα είναι η Κόλαση.(Βλ.: Συλλογή Αχαντίθ των Σιιτών, Αλ-Μπρούγκριντι, σελ. 1/429)(Βλ.: Τανκίχ Αλ-Μακάλ, Αλ-Μαμκάνι, σελ. 1/208) Το υπερβολικό μίσος τους για τους Μουσουλμάνους Ισχυρίζονται ότι το να σκοτώσει κανείς Μουσουλμάνους είναι επιτρεπτό. Ένας από τους ιμάμηδές τους είπε: «Αν μπορείς να σκοτώσεις έναν Μουσουλμάνο χωρίς κανείς να το μάθει, τότε κάν’ το, όπως με το να τον πνίξεις στο νερό. Και από τα χρήματά του, πάρε όσα μπορείς (είναι επιτρεπτό να κλέβει κανείς από Μουσουλμάνους).»(Βλ.: Οι μέθοδοι των Σιιτών, Αλ-‘Άμελι, σελ. 18/463) Επίσης, ισχυρίζονται ότι αν κάποιος Σιίτης σκοτώσει κατά λάθος έναν Μουσουλμάνο και η οικογένεια του τελευταίου απαιτήσει φόρο αίματος, τότε ας πληρώσει το ίδιο ποσό που θα πλήρωνε αν σκότωνε κατά λάθος ένα πρόβατο, παρ’ όλο που το πρόβατο είναι καλύτερο από τον Μουσουλμάνο. Και δεν πρέπει να πληρώσει χρήματα που ισούνται με το φόρο αίματος που απαιτείται για ένα κυνηγόσκυλο. (Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 3/308) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι είναι επιτρεπτό για τον Σιίτη να κλέβει τα χρήματα του Μουσουλμάνου, όπου κι αν βρίσκονται. Αλλά πρέπει να δίνει το ένα πέμπτο στους ιμάμηδες.(Βλ.: Οι μέθοδοι των Σιιτών, Αλ-‘Άμελι, σελ. 6/340) Επίσης, λένε ότι κατά την Έσχατη Ημέρα η αμοιβή για τις καλές πράξεις των Μουσουλμάνων θα χαρίζεται στους Σιίτες, και η τιμωρία για τις κακές πράξεις των Σιιτών θα δίνεται στους Μουσουλμάνους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι Μουσουλμάνοι θα πάνε στην Κόλαση και οι Σιίτες στον Παράδεισο.(Βλ.: Οι θάλασσες των φώτων, Αλ-Μάγκλισι, σελ. 5/247,8) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι οι Μουσουλμάνοι είναι ακάθαρτοι, ότι το αίμα τους και η περιουσία τους είναι επιτρεπτά για τους Σιίτες, και ότι θα κατοικήσουν στην Κόλαση για πάντα.(Βλ.: Αλ-Ανουάρ Αν-Νο‘μανίγια, Νί‘ματ Αλλάχ Αλ-Γκαζά’ρι, σελ. 2/306)(Βλ.: Χακ Αλ-Γιακίν φι Μα‘ρίφατ ’Ουσούλ Αντ-Ντιν, ‘Αμπντ Αλλάχ Σιπρ, σελ. 2/188) Οι μύθοι των Σιιτών Ισχυρίζονται ότι κάποιοι από τους αγγέλους διαφώνησαν σε κάτι, και είπαν: «Ας πάρουμε κάποιον από τους ανθρώπους για δικαστή.» Διάλεξαν τον ‘Άλι μπιν Άμπι Τάλιμπ.(Βλ.: Μούσναντ Φάτιμα, Χουσέιν Ατ-Τουισρικάνι, σελ. 296) Επίσης, ισχυρίζονται ότι ένας γάιδαρος, με το όνομα ‘Αφίρ, μίλησε με τον Προφήτη και του είπε: «Ω, Προφήτη του Αλλάχ! Ο πατέρας μου μου είπε ότι άκουσε από τον πατέρα του, ο οποίος άκουσε από τον πατέρα του, που άκουσε από τον πατέρα του, ότι ήταν με τον Νώε στην κιβωτό. Ο Νώε τού είπε ότι θα έλθει από τους απογόνους του ένας γάιδαρος, τον οποίο θα καβαλήσει ο τελευταίος Προφήτης.» Ο γάιδαρος συνέχισε: «Δόξα τω Θεώ που με έκανε αυτόν τον γάιδαρο.»(Βλ.: ‘Ουσούλ Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 1/237) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι ο ιμάμης τους με το όνομα Αλ-Μπάκιρ έφτιαξε έναν ελέφαντα από λάσπη και καβαλώντας τον πέταξε στον ουρανό και έφτασε στη Μέκκα.(Βλ.: Μαντίνατ Αλ-Μα‘άγκζ, Χάσιμ Αλ-Μπαχράνι, σελ. 5/10) Επίσης, λένε ότι στα ούρα και στα κόπρανα των Ιμάμηδών τους δεν υπάρχει ακαθαρσία, και ότι μυρίζουν σαν μόσχος. Επίσης, όποιος τα πίνει ή τα τρώει, ή πίνει από το αίμα τους, ο Αλλάχ θα απαγορεύσει γι’ αυτόν την Κόλαση και θα τον εισάγει στον Παράδεισο.(Βλ.: Ανουάρ Αλ-Ουιλάγια, Άγιατ Αλλάχ Αλ-Άχουαντ Ζιν Αλ-‘Αμπιντίν, σελ. 440) Επίσης, ισχυρίζονται ότι το να φορά κανείς κίτρινα υποδήματα κάνει πιο δυνατή την όραση, καθώς και το πέος, και επίσης διώχνει το άγχος.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 6/465) Λένε, ακόμα, ότι το να φάει κανείς καρότο καθαρίζει τα νεφρά και δυναμώνει το πέος.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 6/372) Ισχυρίζονται, ακόμα, ότι ο Σατανάς μπορεί να έρθει σε μια γυναίκα και να συνάψει σεξουαλική επαφή μαζί της. Αν η γυναίκα συλλάβει, τότε, αν αγαπά τους Σιίτες, το παιδί είναι του άνδρα της, αν όχι, τότε το παιδί είναι του Σατανά.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 5/502) Επίσης, ισχυρίζονται ότι επιτρέπεται να έχει κανείς σεξουαλική επαφή με μια γυναίκα κατά την εμμηνόρροιά της.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 5/395) Ακόμα, ισχυρίζονται ότι επιτρέπεται το πρωκτικό σεξ.(Βλ.: Αλ-Φουρού‘ μιν Αλ-Κάφι, Αλ-Κλίνι, σελ. 5/540).
