شرح الحديث :

از عبادة بن صامت رضی الله عنه روایت است که می گوید: «ما نماز صبح را پشت سر رسول الله صلی الله علیه وسلم و به امامت ايشان می خوانديم. رسول الله صلی الله علیه وسلم شروع به قرائت کرد ولی پس از لحظه ای، قرائت بر ايشان سنگين شد». یعنی: قرائت بر ایشان سخت و دشوار شد. بنابراین چون نماز را به پایان برد فرمود: «شما پشت سر امامتان قرائت می خوانيد؟» و صحابه رضی الله عنهم پاسخ دادند: بله یا رسول الله. گویا قرائت بر رسول الله دشوار شد، اما چون دلیلش را نمی دانست، از آنان سؤال کرد؛ چنانکه این سخن شان در روایتی دیگر بر آن دلالت دارد: «مَا لِي أُنَازَعُ القُرْآنَ؟»: «چرا قرآن بر من مشتبه شد؟». و ممکن است دلیل سنگینی، نقص ناشی از عدم اکتفای آنها به قرائت ایشان باشد. و چه بسا فرد کامل بخاطر نقص کسانی که پشت سرش قرار دارند، متأثر شود. سنت این است که ماموم بطور سری فاتحه را بخواند، چنانکه فقط خودش بشنود. خواندن سوره فاتحه در نماز، هم برای کسی که به تنهایی نماز می خواند، هم برای امام و هم ماموم، چه در نمازهای سری و چه جهری واجب است، زیرا دلایلی که مؤید این مطلب می باشند، صحیح هستند. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم ایشان را به لزوم خواندن سوره فاتحه (پشت سر امام) ارشاد نموده و می فرماید: «لا تَفعَلوا إلاَّ بفاتحةِ الكتابِ»: «فقط سوره فاتحه را بخوانید»؛ و این می تواند نهی از جهر باشد، یا نهی از خواندن سوره دیگری غیر از فاتحه؛ و این از آن جهت است که امام و نمازگزاران مشوش نشوند.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية