الرب
كلمة (الرب) في اللغة تعود إلى معنى التربية وهي الإنشاء...
Prenosi se od Enesa, radijallahu 'anhu, da su Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, Ebu Bekr i Omer, radijallahu 'anhuma, otpočinjali namaz sa: "Elhamdulillahi rabil-'alemin/Tebe, Allaha, Gospodara svjetova, hvalimo." U Muslimovoj verziji je došao dodatak: „Nisu spominjali Bismillahir-Rahmanir-Rahim ni na početku, ni na kraju učenja.“ U verziji kod Ahmeda, Nesaija i Ibn Huzejme stoji: „Ne bi naglas učili Bismillahir-Rahmanir-Rahim.“ U drugoj verziji Ibn Huzejme stoji: „učili bi u sebi.“ Ovako se tumači negacija u Muslimovom rivajetu, nasuprot onome koji smatra da taj rivajet ima skrivenu mahanu.
Ovaj časni hadis nam pojašnjava da Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, niti njegova dvojica ashaba, radijallahu 'anhuma, nisu učili bismillu naglas u namazu, na početku sure El-Fatiha. Ovo potvrđuje da bismilla nije dio sure El-Fatiha. Stalna komisija za donošenje fetvi je kazala: "Tačno je da bismilla nije dio sure El-Fatiha, niti bilo koje druge sure, nego je ona zaseban ajet u Kur'anu, i dio ajeta u suri En-Neml, u riječima Allaha Uzvišenog: "od Sulejmana i glasi: 'U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!'" Pohvalno je da se uči (bismilla) na početku svake sure, a sunnet je da se uči tiho u namazu prije sure El-Fatiha."