الآخر
(الآخِر) كلمة تدل على الترتيب، وهو اسمٌ من أسماء الله الحسنى،...
Prenosi se od Enesa, radijallahu 'anhu, da su Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, Ebu Bekr i Omer, radijallahu 'anhuma, otpočinjali namaz sa: "Elhamdulillahi rabil-'alemin/Tebe, Allaha, Gospodara svjetova, hvalimo." U Muslimovoj verziji je došao dodatak: „Nisu spominjali Bismillahir-Rahmanir-Rahim ni na početku, ni na kraju učenja.“ U verziji kod Ahmeda, Nesaija i Ibn Huzejme stoji: „Ne bi naglas učili Bismillahir-Rahmanir-Rahim.“ U drugoj verziji Ibn Huzejme stoji: „učili bi u sebi.“ Ovako se tumači negacija u Muslimovom rivajetu, nasuprot onome koji smatra da taj rivajet ima skrivenu mahanu.
شرح الحديث :
Ovaj časni hadis nam pojašnjava da Vjerovjesnik, sallallahu 'alejhi ve sellem, niti njegova dvojica ashaba, radijallahu 'anhuma, nisu učili bismillu naglas u namazu, na početku sure El-Fatiha. Ovo potvrđuje da bismilla nije dio sure El-Fatiha. Stalna komisija za donošenje fetvi je kazala: "Tačno je da bismilla nije dio sure El-Fatiha, niti bilo koje druge sure, nego je ona zaseban ajet u Kur'anu, i dio ajeta u suri En-Neml, u riječima Allaha Uzvišenog: "od Sulejmana i glasi: 'U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!'" Pohvalno je da se uči (bismilla) na početku svake sure, a sunnet je da se uči tiho u namazu prije sure El-Fatiha."