الجبار
الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...
از نُعَیم بن مُجْمِر روایت است که می گوید: پشت سر ابوهریره نماز خواندم، ایشان ابتدا «بسم الله الرحمن الرحیم» گفت و سپس به قرائت ام القرآن (فاتحه) پرداخت، وقتی «غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ» را تلاوت نمود، آمین گفت. و مردم آمین گفتند. و هر بار که سجده می کرد، الله اکبر می گفت و چون از قعده اول بلند شد، الله اکبر گفت. و پس از آنکه سلام داد گفت: قسم به ذاتی که جانم در دست اوست، نماز من بیش از نماز همه ی شما به نماز رسول الله صلی الله علیه وسلم شباهت دارد.
شرح الحديث :
این حدیث شریف بیان می دارد که ابوهریره رضی الله عنه (بسم الله) را در نماز و پیش از فاتحه، بلند می گفت؛ و وقتی به سجده می رفت یا از آن بلند می شد، الله اکبر می گفت. و این عمل را به رسول الله صلی الله علیه وسلم نسبت می داد. اما احادیث صحیح تر و بیشتر بیانگر عدم جهر بسم الله (بلند نگفتن بسم الله) می باشند؛ مانند حدیث انس رضی الله عنه که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم و ابوبکر و عمر و عثمان قرائت را با «الحمدلله رب العالمین» شروع می کردند.