التواب
التوبةُ هي الرجوع عن الذَّنب، و(التَّوَّاب) اسمٌ من أسماء الله...
Prenosi se od Asima da je rekao: "Pitao sam Enesa, radijallahu anhu, o kunut-dovi, i on je kazao da je bila prije rukua, te sam ja rekao: 'Taj i taj tvrdi da si ti rekao da je bila poslije rukua.' 'Pogriješio je', reče on, a zatim nam reče da je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, učio kunut-dovu poslije rukua jedan mjesec i proklinjao nastambe iz plemena Sulejm. Enes je rekao: 'Poslanik je poslao četrdeset ili sedamdeset učača (nije siguran koji je od ta dva broja tačan) nekim idolopoklonicima, pa su ih ovi presreli i poubijali. A između njih i Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, bio je mirovni ugovor, i ja ga nisam vidio da se i na koga toliko naljutio koliko na njih.'"
شرح الحديث :
Ovaj hadis nam govori o dozvoljenosti učenja kunut-dove u namazu kada se desi kakva nedaća, i to nakon što se ispravi sa rukua, zbog postupka Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, kada je pleme Sulejm prekršilo sporazum koji su imali sa muslimanima. Naime, oni su ubili sedamdest ili četrdeset ashaba koji su bili poznati učači Kur'ana, a koje je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, poslao tom plemenu da ih pouče Allahovoj vjeri. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, mjesec dana je učio kunut-dovu nakon rukua, proklinjao ih je.