الحي
كلمة (الحَيِّ) في اللغة صفةٌ مشبَّهة للموصوف بالحياة، وهي ضد...
از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمود: «لا تَسُبُّوا أَصْحَابِي، فَلَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ أَنْفَقَ مِثْلَ أُحُدٍ ذَهَبًا مَا بَلَغَ مُدَّ أَحَدِهِمْ وَلا نَصِيفَهُ»: «اصحاب مرا دشنام ندهيد. زيرا اگر يكی از شما به اندازه ی كوه احد طلا انفاق كند، با يك يا نصف مدّی كه اصحاب من انفاق می كنند، برابری نمی كند».
رسول الله ﷺ از دشنام دادن به هریک از صحابه نهی کرده است و خبر می دهد که اگر کسی همچون کوه احد طلا انفاق کند، ثواب آن به اندازه ی دو کف دست غذا یا نصف آن نمی رسد که یکی از صحابه انفاق کرده باشد؛ چون همه ی صحابه از تمام کسانی که بعد از آنها آمدند، برتر هستند و سبب برتریِِ انفاق آنها این است که در وقت ضرورت و نیاز و تنگنا بوده است؛ و انفاق آنها برای نصرت و یاری رسول الله صلی الله علیه وسلم و حمایت از ایشان بوده که برای نسل های پس از صحابه میسر نیست؛ و جهاد و سایر عبادت های شان چنین بوده است. علاوه بر شفقت و محبت و خشوع و تواضع و ایثار و جهادی که در راه الله داشتند و چنانکه باید در راه الله جهاد نمودند؛ و هیچ عملی با فضل همراهی رسول الله صلی الله علیه وسلم و لو برای لحظه ای، برابری نمی کند؛ و این فضلی است که الله متعال به هرکس که بخواهد می دهد.