الإله
(الإله) اسمٌ من أسماء الله تعالى؛ يعني استحقاقَه جل وعلا...
Prenosi se od Alkame i el-Esveda da su kazali: "Abdullah je upitan o čovjeku koji se oženio, a supruzi nije odredio visinu vjenčanog dara, te je umro prije nego što se s njom intimno sastao. Abdullah reče: 'Pitajte: Da li o tome imate kakvu predaju?'' Rekoše: 'O Ebu Abdurrahmane, ne znamo predaju o tome.' On reče: 'Ja ću reći svoje mišljenje, pa ako je ispravno, od Allaha je. Njoj pripada vjenčani dar kao i ženama njenog položaja, bez bilo kakvog oduzimanja ili dodavanja, i pripada joj pravo nasljeđivanja, te mora biti u idetu (pričeku) nakon smrti muža.' Tada je ustao neki čovjek iz plemena Ešdže' i kazao: 'O tome je među nama presudio Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u vezi s jednom ženom koja se zvala Birvea b. Vašik. Ona se udala za čovjeka, i on je umro prije nego što je s njom imao spolni odnos. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, tada je presudio da joj pripada vjenčani dar njoj sličnih žena, da ima pravo nasljeđivanja i da treba biti u idetu.' Tada je Abdullah podigao ruke i kazao: 'Allahu ekber!'"
شرح الحديث :
Ova predaja ukazuje na to da žena polaže pravo na vjenčani dar u cijelosti kada njen muž umre, a nije joj odredio visinu tog dara, pa makar nemao odnos s njom i ne osamio se. Ako joj vjenčani dar nije određen, ona ima pravo na vjenčani dar kakav dobijavu žene bliske njoj po staležu. Isto tako, ova predaja dokazuje da je takva žena obavezna biti u idetu, s obzirom da je bila u braku. Dakle, kada njen muž umre, ona mora pričekati period ideta i žalosti, pa makar i da on nije imao spolni odnos s njom i ne osamio se. Također, ona ima pravo da naslijedi imetak, jer je bila supruga.