الرحمن
هذا تعريف باسم الله (الرحمن)، وفيه معناه في اللغة والاصطلاح،...
از جابر رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمود: «أَلاَ لاَ يَبِيتَنَّ رَجُلٌ عِنْدَ امْرَأَةٍ ثَيِّبٍ، إِلاَّ أَنْ يَكُونَ نَاكِحًا أَوْ ذَا مَحْرَمٍ»: «آگاه باشيد، مبادا هيچ مردی شب را نزد زنی بيوه بگذراند؛ مگر اينکه همسر يا محرم او باشد».
رسول الله ﷺ از اینکه مردی شبی را نزد زنی بیگانه بگذراند، به ویژه اگر بیوه باشد، نهی می کند. چون زن بیوه تجربه ی زندگی زناشویی را داشته است اما دختری که باکره است و ازدواج نکرده باشد معمولا به شدت از مردان دوری می کند؛ و نهی از خلوت با زن بیوه ای که مردم در رفت و آمد نزد او تساهل به خرج می دهد، خود بیانگر نهی از خلوت با زن باکره می باشد. در این زمینه همسر و کسانی که بر مبنای نسب بر انسان حرام هستند مانند مادر و دختر و خواهر؛ یا دلیل حرمت آنها رضاعت و شیرخوارگی است مانند مادر رضاعی؛ یا سبب حرمت ازدواج می باشد مانند مادر زن، استثنا می باشند؛ و می توان نزد آنها ماند و شب را گذراند. و اینکه فرمود: «لا يَبِيتَنَّ = شب را به صبح نرسانید» به این معنا نیست که خلوت با بیگانه در روز جایز است و اشکالی ندارد؛ چون در صحیح بخاری به صورت عام و بدون هیچ قیدی از خلوت با بیگانه نهی شده است. ناگفته نماند که اگر محرم کسی هم از خلوت با او احساس امنیت نمی کند، باید زنان دیگری همراه او باشند.