البحث

عبارات مقترحة:

الظاهر

هو اسمُ فاعل من (الظهور)، وهو اسمٌ ذاتي من أسماء الربِّ تبارك...

القدير

كلمة (القدير) في اللغة صيغة مبالغة من القدرة، أو من التقدير،...

الوارث

كلمة (الوراث) في اللغة اسم فاعل من الفعل (وَرِثَ يَرِثُ)، وهو من...

از بهز بن حكيم از پدرش از پدربزرگش روایت است که می گوید: گفتم: ای رسول خدا، به چه کسی نیکی کنم؟ فرمود: «أُمَّكَ، ثُمَّ أُمَّكَ، ثُمَّ أُمَّكَ، ثُمَّ أَبَاكَ، ثُمَّ الْأَقْرَبَ، فَالْأَقْرَبَ»: «مادرت، سپس مادرت، سپس مادرت، آنگاه پدرت و پس از آنها افراد نزدیک تر و نزدیک تر».

شرح الحديث :

در این حدیث نیکی کردن به نزدیکان تشویق می شود و اینکه مادر سزاوارترین نزدیکان به نیکی می باشد و بعد از او پدر و پس از پدر سایر نزدیکان به ترتیب نزدیکی شایسته ی نیکی می باشند. و از این جهت مادر سزاوارتر از همه ی آنها به نیکی است، چون رنج و مشقت و شفقت و خدمت وی بیشتر است؛ و بارداری و شیردهی و تربیت فرزندان را بر عهده دارد؛ چنانکه بارداری رنج و سختی های خود را دارد و وضع حمل، مشقت های خود را؛ الله متعال می فرماید: «حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا»: «مادر كه به دشوارى بارِ حمل او را بر عهده دارد و با دشوارى وضع حمل می كند». و چون در نیکی کردن، مادر بر پدر مقدم باشد، مقدم بودن او بر سایر نزدیکان و وابستگان و خویشاوندان امری آشکار است؛ و از مصادیق نیکی به مادر و پدر، انفاق کردن به آنها می باشد.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية