الآخر
(الآخِر) كلمة تدل على الترتيب، وهو اسمٌ من أسماء الله الحسنى،...
از عبدالله بن عمرو بن عاص روایت است که از رسول الله ﷺ در مورد میوه ی آویزان از درخت سوال شد؟ ایشان فرمودند: «مَنْ أَصَابَ بِفِيهِ مِنْ ذِي حَاجَةٍ غَيْرَ مُتَّخِذٍ خُبْنَةً فَلَا شَيْءَ عَلَيْهِ، وَمَنْ خَرَجَ بِشَيْءٍ مِنْهُ فَعَلَيْهِ غَرَامَةُ مِثْلَيْهِ وَالْعُقُوبَةُ، وَمَنْ سَرَقَ مِنْهُ شَيْئًا بَعْدَ أَنْ يُؤْوِيَهُ الْجَرِينُ فَبَلَغَ ثَمَنَ الْمِجَنِّ فَعَلَيْهِ الْقَطْعُ»: «هر نیازمندی از آن بخورد به شرطی که چیزی از آن را در لباسش نریزد (و با خود نبرد)، چیزی بر او نیست و هرکس مقداری از آن را با خود ببرد، باید آنچه برده یا مثل آن را بازگرداند و مجازات می شود؛ و هرکس بعد از حفاظت خرما در جای خشک کردن آن (جرین)، مقداری خرما معادل بهای سپری بدزدد، دستش قطع می شود».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد ثمری که هنوز بر روی درخت است سوال می شود که آیا خوردن از آن جایز است؟ پس خبر می دهد: هرکس زیر درخت از میوه ی آن بچیند که همان جا بخورد و چیزی از آن را در لباس خود برای بردن نریزد، چیزی بر او نیست؛ چون معمولا از این موارد گذشت می شود. و معمولا چنین مواردی اندک است؛ اما کسی که میوه ها را بچیند که به بیرون از باغ ببرد، ضامن آنها می باشد و در برابر این کار مجازات می شود؛ چون مالی را برداشته که برای او حلال نیست؛ اما کسی که از میوه و ثمره ای که در محل خشک کردن و انبار کردن محفوظ شده، به اندازه ی بهای سپری در عهد رسول الله صلی الله علیه وسلم - که نصاب سرقت بوده - بردارد، حکم وی حکم دزد می باشد چون چیزی را از محلی محفوظ برداشته است و در این صورت با وجود همه ی شروط قطع دست، باید دستش قطع شود.