បន្ទាប់មកអល់ឡោះបានបញ្ចុះឱ្យពួកអ្នកបន្ទាប់ពីទុក្ខ- សោក(ដោយសារចាញ់សង្គ្រាម)នោះនូវសុខសន្ដិភាពដូចជាភាព ងងុយមកគ្របដណ្ដប់ក្រុមមួយអំពីពួកអ្នក។ ដោយមួយក្រុមទៀត ដែលយកចិត្ដទុកដាក់តែចំពោះខ្លួនពួកគេប៉ុណ្ណោះ ដោយពួកគេ សង្ស័យចំពោះអល់ឡោះដោយគ្មានហេតុផលដូចជាការសង្ស័យ របស់ពួកល្ងង់ខ្លៅ(សម័យកាលមុនមូហាំម៉ាត់)ដោយពួកគេនិយាយ ថាៈ តើសម្រាប់ពួកយើងមានការជ្រើសរើសដែរឬទេនៅក្នុងរឿង នេះ(ការធ្វើសង្គ្រាម)? ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ពិតប្រាកដ ណាស់ គ្រប់កិច្ចការទាំងអស់គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះ។ ពួកគេ លាក់បាំងក្នុងចិត្ដរបស់ពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេមិនចង់បង្ហាញដល់អ្នក ដោយពួកគេនិយាយថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងមានការជ្រើសរើស នោះ ពួកយើងមិនត្រូវគេសម្លាប់នៅទីនេះទេ(សមរភូមិ)។ ចូរអ្នក ពោលថាៈ ទោះបីជាពួកអ្នកស្ថិតនៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកអ្នកក៏ដោយ ក៏ពួកដែលគេកំណត់ឱ្យស្លាប់នោះនឹងចេញទៅរកកន្លែងស្លាប់របស់ ពួកគេដែរ។ (ការធ្វើដូចេ្នះ)គឺដើម្បីអល់ឡោះសាកល្បងនូវអី្វដែល មាននៅក្នុងចិត្ដរបស់ពួកអ្នក និងដើម្បីសំអាតនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុង ចិត្ដរបស់ពួកអ្នក។ ហើយអល់ឡោះមហាដឹងនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្ដ។