البحث

عبارات مقترحة:

الخالق

كلمة (خالق) في اللغة هي اسمُ فاعلٍ من (الخَلْقِ)، وهو يَرجِع إلى...

الحكيم

اسمُ (الحكيم) اسمٌ جليل من أسماء الله الحسنى، وكلمةُ (الحكيم) في...

البر

البِرُّ في اللغة معناه الإحسان، و(البَرُّ) صفةٌ منه، وهو اسمٌ من...

از ابوسعید خدری و ابوهریره رضی الله عنهما روایت است که رسول الله فرمودند: «مَا بَعَثَ اللَّهُ مِن نَبِيٍّ، ولا استَخْلَفَ مِنْ خَليفَةٍ إلاَّ كَانَتْ لَهُ بِطَانتَانِ: بِطَانَةٌ تَأْمُرُهُ بِالمَعْرُوفِ وَتحُضُّهُ عليه، وبِطَانَةٌ تَأْمُرُهُ بِالشَّرِّ وتحُضُّهُ عليهِ والْمَعصُومُ من عَصَمَ اللَّهُ»: «الله متعال هيچ پيامبری مبعوث نکرد و هيچ خليفه ای را به خلافت نرساند، مگر اينکه دو همنشين (مشاور) برای هريک قرار داد که يکی او را به کار نيک فرمان می داد و به عمل شايسته تشويقش می کرد و ديگری او را به کار بد فرا می خواند و به کار ناشايست تشويقش می نمود. و معصوم کسی است که الله او را - از گناه و معصيت- حفظ کند».

شرح الحديث :

رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که الله متعال هیچ پیامبری را مبعوث نکرده و هیچ خلیفه ای را به خلافت نرسانده مگر اینکه برای او دو همنشین بوده است: همنشین نیکی که او را به خیر و خوبی دستور داده و تشویق می کند و همنشین بدی که او را به بدی فرا می خواند و بدان دستور می دهد؛ و کسی که از تاثیر همنشین بد محفوظ می ماند، به سبب حفاظت الله متعال می باشد.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية