المحسن
كلمة (المحسن) في اللغة اسم فاعل من الإحسان، وهو إما بمعنى إحسان...
Câbir b. Semura'dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem-'in yanına geldiğimizde bizden birisi meclisin son kesiminde (boş olan yerde) otururdu
Hadiste Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem-'in meclisinde sahabelerin -radıyallahu anhum- edebi açıklanmıştır. Öyleki onlardan biri Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem-'in meclisine geldiğinde meclisin son kesiminde boş olan yere otururdu. (Eğer boşsa)İster meclisin ortası olsun istersede arkasına otursun fark etmezdi. Bir kimse bir tupluluğun yanına girdiğinde meclisin son bulduğu yere oturur. Meclisin ortasına doğru hareket etmez. Ancak bir kimse yerini ona verirse yada onun için meclisin ortasında bir yer ayrıldı ise bunda bir beis yoktur. Ancak meclisi yara yara geçer ve insanlara çekilin meclisin ortasına oturacağım derse, bu Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem'in ve ashabının -radıyallahu anhum- izlediği yolun hilafınadır. Bu durum insanın kibir sahibi ve kendini beğenmiş olduğuna delalet eder.