شرح الحديث :

از آنجا که جاهلیت توام با خرافات و اوهام زیاد و بی پشتوانه ای بود، اسلام آمد تا پیروانش را از تن دادن به این اباطیل حفظ کند؛ بنابراین معتقدات مشرکان در مورد موارد مذکور در حدیث را انکار نمود؛ چنانکه وجود برخی را از اصل و اساس نفی نمود و در مورد برخی دیگر تاثیر ذاتی آنها را منکر شد؛ چون فقط الله است که خیر و خوبی عطا می کند و بدی های را دور می نماید. «لا عَدْوَى»: «العدوی» اسم از «الاعداء» به معنای تجاوز و سرایت بیماری از کسی به دیگری می باشد. و نوعی از سرایت بیماری نفی شده که اهل جاهلیت بدان معتقد بودند؛ آنها بر این باور بودند که بیماری خود به خود و نه بر مبنای تقدیر الهی سرایت پیدا کرده و منتقل می شود. «ولا طِيَرَة»: به معنای فال گرفتن و شگون زدن به وسیله ی پرندگان و اسامی و کلمات و سرزمین ها و اشخاص می باشد. «ولا هَامَةَ»: هامه به معنای جغد می باشد که با دیدن آن شگون بد می زدند. تا اینکه حدیث مذکور این مساله را نفی کرده و باطل دانست. «ولا صَفَرَ»: گفته شده مراد از آن ماری است که در قبیله بوده و چهارپایان و انسان ها را می گزد؛ و بر این باور بودند که سرعت سرایت آن از گری بیشتر بوده است؛ اما حدیث مذکور این گمان و باور را نفی نمود. و همچنین گفته شده مراد از آن ماه صفر می باشد که آن را شوم و بدشگون می دانستند. اما حدیث مذکور این باور و دیدگاه را ابطال نمود. «ولا نَوْءَ»: مفرد «انواء» به معنای منازل ماه می باشد. عرب ها در دوران جاهلیت بر مبنای این منازل فال نیک و بد می گرفتند. «ولا غُولَ»: غول نوعی از انواع جن و شیاطین می باشد که عرب ها گمان می کردند آنها را از راه منحرف کرده و هلاک می کنند. اما حدیث مذکور این باور نادرست را ابطال نمود و بیان داشت که آنها نمی توانند کسی را از راه منحرف نموده یا هلاک نمایند.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية