الوتر
كلمة (الوِتر) في اللغة صفة مشبهة باسم الفاعل، ومعناها الفرد،...
از جریر بن عبدالله رضی الله عنه روایت است که می گوید: با رسول الله ﷺ بر اقامه ی نماز، پرداخت زکات و خيرخواهی برای هر مسلمان بيعت کردم.
جریر رضی الله عنه می گوید: با رسول الله صلی الله علیه وسلم بر اقامه ی نماز و پرداخت زکات و خيرخواهی برای هر مسلمان بيعت کردم. بیعت در اینجا به معنای عهد و پیمان است؛ و از این جهت بیعت یا مبایعه نامیده شده چون هریک از دو طرف دستش را به سوی دیگری دراز می کند تا دست او را بگیرد. «باع» به معنای دست می باشد. این حدیث یادآور سه حق است: 1- حق الله؛ 2- حق الناس؛ 3- حق مشترک میان آنها. حق الله اقامه ی نماز است؛ اینکه مسلمان باید آن را تنها برای الله متعال و چنانکه از او خواسته انجام دهد؛ و بر نماز در اوقات آن مراقبت کند؛ ارکان و واجبات و شروط آن را رعایت کرده و نمازش را با انجام مستحبات، کامل بگرداند. در مورد مردان، نماز خواندن در مسجد با جماعت، از مصادیق اقامه ی نماز می باشد. و از دیگر مصادیق آن خشوع و فروتنی در نماز است؛ خشوع عبارت است از حضور قلب و تامل نمودن نمازگزار در آنچه می گوید و انجام می دهد؛ و این مساله ی بسیار مهمی می باشد. چون اصل و اساس نماز و روح آن همین است. حق مشترک، پرداخت زکات است یعنی دادن زکات به مستحق آن؛ و حق الناس، نصیحت و خیرخواهی برای هر مسلمانی است؛ فرقی نمی کند این مسلمان از خویشاوندان نزدیک باشد یا دور، کوچک باشد یا بزرگ، مذکر باشد یا مونث. اما کیفیت نصیحت و خیرخواهی برای هر مسلمانی در حدیث انس رضی الله عنه آمده که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لأَِخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ»: «ايمان هيچيک از شما کامل نيست تا آنکه برای برادرش همان چيزی را بپسندد که برای خود می پسندد». نصحیت و خیرخواهی در قبال آنها این است که همان چیزی را برای برادرانت دوست داشته باشی و بخواهی که آن را برای خود دوست داری و می خواهی؛ به این معنا که آنچه آنها را خوشحال و شادمان می کند تو را خوشحال و مسرور بگرداند و آنچه آنان را غمگین و ناراحت می کند، تو را غمگین و ناراحت کند. و رفتاری با آنان داشته باشی که دوست داری با تو داشته باشند. و این باب بسیار گسترده ای می باشد.