الحفيظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحفيظ) اسمٌ...
از ابوذر و معاذ بن جبل رضی الله عنهما روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «اتَّقِ اللَّهَ حَيْثُمَا كُنْتَ، وأَتْبِعِ السَّيِّئَةَ الْحسنةَ تَمْحُهَا، وخَالقِ النَّاسَ بخُلُقٍ حَسَنٍ»: «هرجا که بودی تقوای الهی را داشته باش و پس از هر بدی، نيکی کن تا آن بدی را از ميان ببرد و با مردم با اخلاق نيکو رفتار کن».
شرح الحديث :
در هر جا و مکانی تقوای الهی را با انجام اوامر و دوری از نواهی الله متعال پیشه کن؛ و بعد از هر گناه و معصیت و نافرمانی، به سراغ نیکی برو و کار نیکی انجام بده تا کفاره ی گناهت باشد و اثر بد آن را از قلبت پاک کند و عقاب و مجازات آن را از بین ببرد؛ و با مردم چنان رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند.