السبوح
كلمة (سُبُّوح) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فُعُّول) من التسبيح،...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله ﷺ فرمودند: «أَتَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ؟»: «آيا می دانيد غيبت چيست؟» عرض کردند: الله و رسولش بهتر می دانند. فرمود: «ذِكْرُكَ أخَاكَ بِما يَكْرَهُ»: «از برادرت به گونه ای یاد کنی که دوست ندارد». شخصی پرسيد: اگر آنچه می گويم، در او وجود داشته باشد، چه؟ فرمود: «إنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ، فقد اغْتَبْتَهُ؛ وإنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدْ بَهَتَّهُ»: «اگر آنچه می گويی در او وجود دارد، غيبتش را کرده ای؛ و اگر آن صفت در او نباشد، بر او بهتان بسته ای».
رسول الله صلی الله علیه وسلم حقیقت غیبت را بیان می کند که عبارت است از اینکه: در غیاب برادر مسلمان چنان از او یاد شود که دوست ندارد و نمی پسندد. فرقی نمی کند سخنی که در غیاب او گفته می شود، در مورد صفات خَلقی یا خُلقی او باشد؛ هرچند صفت مذکور در او وجود داشته باشد. اما اگر صفتی به او نسبت داده شود که در او نیست، علاوه بر غیبت، بهتان و افترا هم می باشد.