البحث

عبارات مقترحة:

الرحمن

هذا تعريف باسم الله (الرحمن)، وفيه معناه في اللغة والاصطلاح،...

الحافظ

الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحافظ) اسمٌ...

الملك

كلمة (المَلِك) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعِل) وهي مشتقة من...

از انس رضی الله عنه روایت است که وی به ثابت رحمه الله گفت: آیا دعايی را که رسول الله بر بيماران می خواند، بر تو نخوانم؟ ثابت گفت: بله؛ انس این دعا را خواند: «اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ، مُذْهِبَ البَأسِ، اشْفِ أنْتَ الشَّافِي، لاَ شَافِيَ إِلاَّ أنْتَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقماً»: «بار الها، ای پروردگار مردم و ای از ميان برنده ی بيماری، - اين بنده را - شِفا ده که شِفادهنده تویی و شفادهنده ای جز تو وجود ندارد؛ چنان بهبودی و شفايی عنايت بفرما كه هيچ بيماری باقی نگذارد».

شرح الحديث :

انس بن مالک رضی الله عنه ثابت بنانی را صدا کرده و به او می گوید: آیا دعایی را که رسول الله صلی الله علیه وسلم بر بیماران می خواند بر تو نخوانم؟ دعایی که در آن پروردگارش را می خواند تا بیماری و رنج و درد را از بیمار دور نماید و شفایی به او عنایت کند که بعد از آن بیماری نباشد. علما با وجود سه شرط رقیه خواندن را جایز می دانند: 1- با کلام الله متعال یا اسماء و صفاتش باشد. 2- با زبان عربی یا زبانی باشد که معانی کلمات آن مفهوم است. و مستحب است با الفاظ وارده در احادیث باشد. 3- معتقد باشد رقیه ذاتا تاثیر ندارد بلکه تاثیر آن وابسته به تقدیر خداوند متعال است.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية