الحفيظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحفيظ) اسمٌ...
از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «اتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّ الظُّلْمَ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، واتَّقُوا الشُّحَّ فَإِنَّ الشُّحَّ أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ، حَمَلَهُمْ على أَنْ سفَكَوا دِماءَهُمْ واسْتَحلُّوا مَحارِمَهُمْ»: «از ظلم و ستم بپرهيزيد؛ زيرا ظلم و ستم، تاريکی های فراوانی در روز قيامت در پی خواهد داشت. و از بُخل و آز دوری کنيد؛ زيرا امت های پيش از شما را به هلاکت و نابودی رساند و آنان را وادار نمود که خونِ يکديگر را بريزند و حرمتِ ناموس و اموال و آبروی يکديگر را بشکنند».
شرح الحديث :
از ظلم و ستم به مردم و روا داشتن آن در حق خود و در حق الله دوری کنید، زیرا عاقبت آن در قیامت شدیدتر است؛ همچنین از بخل همراه حرص پرهیز کنید که خود نوعی ظلم است؛ بخل از جمله بیماری هایی است که از قدیم در بین امت ها بوده و سبب قتل و کشتار و مباح دانستن اموری شده که الله متعال حرام کرده است.