البحث

عبارات مقترحة:

المجيب

كلمة (المجيب) في اللغة اسم فاعل من الفعل (أجاب يُجيب) وهو مأخوذ من...

الخبير

كلمةُ (الخبير) في اللغةِ صفة مشبَّهة، مشتقة من الفعل (خبَرَ)،...

الحكيم

اسمُ (الحكيم) اسمٌ جليل من أسماء الله الحسنى، وكلمةُ (الحكيم) في...

از عمر رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله اموالی را - در ميان گروهی از مردم - تقسيم کرد. گفتم: ای رسول خدا، افراد ديگری هستند که از اينها مستحق ترند. فرمود: «إِنَّهُمْ خَيَّرُونِي أَن يَسأَلُونِي بالْفُحشِ، أَوْ يُبَخِّلُونِي وَلَستُ بِبَاخِلٍ»: «آنها (در مورد این مال) دو گزينه پيشِ روی من گذاشتند که: با رفتار و گفتار بد آن را از من بگیرند يا مرا بخيل بخوانند؛ درحالی که من بخيل نيستم».

شرح الحديث :

رسول الله صلی الله علیه وسلم مالی را در بین گروهی از مردم تقسیم می کند و به دیگران چیزی از آن نمی دهد؛ از این جهت عمر رضی الله عنه می گوید: آیا از این مال چیزی به کسانی نمی دهی که از اینها مستحق تر هستند؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم در پاسخ می فرماید: «آنها به خاطر ضعف ایمان، در دریافت این مال اصرار و پافشاری دارند و به همین دلیل دو راه بیشتر پیش روی من نگذاشتند: یا اینکه با گفتار و کردار بد آن را از من بخواهند و یا مرا بخیل بدانند. لذا رسول الله صلی الله علیه وسلم ترجیح می دهد مال مذکور را به آنها بدهد، چون بخل در اخلاق ایشان جایی نداشت و این بخشش از باب مدارا و به دست آوردن دل آنها بود.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية