شرح الحديث :

در جاهلیت قیمت هایی برای کنیزان تعیین می کردند که آنها را از طریق زنا به دست می آورند؛ و فرزند آنها به زناکاری تعلق می گرفت که ادعایش را داشت. در جاهلیت، عتبة بن ابی وقاص با مادر زمعه بن اسود زنا کرده بود و پسری را از همین زنا به دنیا آورده بود. و عتبه به برادرش سعد سفارش می کند که نسب این پسربچه را به خود نسبت دهد. وقتی فتح مکه صورت می گیرد و سعد این پسربچه را می بیند، از روی شباهتی که به برادرش عتبه دارد، او را می شناسد و تصمیم می گیرد وی را به نسب خود ملحق نماید. بنابراین بر سر نسب وی با عبد بن زمعه اختلاف می کند. و سعد برای اثبات ادعای خود چنین استدلال می کند که برادرش اعتراف نموده این پسر بچه پسر او می باشد و بین آنها شباهت وجود دارد. و عبد بن زمعه می گوید: وی برادر من و یکی از پسران پدرم می باشد. پس رسول الله صلی الله علیه وسلم به پسر بچه ی مذکور نگاه می کند و شباهت آشکاری میان او و عتبه می بیند، اما به نفع زمعه قضاوت می کند، چون اصل این است که فرزند به دنیا آمده تابع مالک کنیز می باشد و می فرماید: فرزند منسوب به بستر می باشد. و برای زناکار رسوایی و خسران و زیان بود و فرزند داشتن او بعید است. اما چون رسول الله صلی الله علیه وسلم شباهت پسربچه را به عتبه می بیند، از اینکه وی با این نسب به خواهرش سوده بنت زمعه نگاه کند، پرهیز می کند؛ بنابراین از باب احتیاط و تقوا به سوده دستور می دهد از وی حجاب بگیرد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية