الرحمن
هذا تعريف باسم الله (الرحمن)، وفيه معناه في اللغة والاصطلاح،...
از عبدالله بن عمرو بن عاص رضی الله عنهما روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَا مِنْ غَازِيَةٍ، أَوْ سَرِيّةٍ تَغْزُو، فَتَغْنَمُ وَتَسْلَمُ، إِلاَّ كَانُوا قَدْ تَعَجَّلُوا ثُلُثَيْ أُجُورِهِمْ، وَمَا مِنْ غَازِيَةٍ أَوْ سَرِيّةٍ تُخْفِقُ وَتُصَابُ إِلاَّ تَمَّ أجُورُهُمْ»: «هر گروه رزمنده يا هر دسته ی نظامی که در راه الله پيکار کنند و غنيمت بگيرند و سالم بمانند، دوسوم پاداش خود را پيشاپيش دريافت کرده اند و هر گروه يا دسته ی رزمنده که ناکام بمانند و کُشته يا زخمی بدهند، همه ی پاداش خود را به طور کامل - در آخرت - دريافت می کنند».
حدیث مذکور دو احتمال دارد: 1- هر سریه ای که با دشمنان بجنگد و سالم بماند و غنیمت بگیرد، اجر و پاداش آن کمتر از سریه ای است که سالم نماند یا سالم بماند و غنیمتی نگیرد؛ چنانکه نووی رحمه الله ترجیح می دهد. 2- حدیث مذکور دلیل بر حلال بودن غنیمت می باشد و اینکه باعث کاهش اجر و پاداش نمی شود؛ بلکه غنیمت، دریافت بخشی از پاداش می باشد هرچند این پاداش در بین آنکه غنیمت دریافت کرده و کسی که غنیمتی به دست نیاورده یکسان است؛ جز اینکه دوسوم اجر و پاداش کسی که غنیمت گرفته، پیشاپیش در همین دنیا به وی داده شده است؛ هرچند به طور کلی هر دو در اصل اجر و پاداش یکسان هستند؛ و الله متعال به کسی که غنیمتی به دست نیاورده، عوض آن را به مقدار غنیمتی که به دست نیاورده، در آخرت می دهد؛ و الله متعال برای هرکس که بخواهد چندین برابر می دهد. چنانکه ابن عبدالبر رحمه الله می گوید.