شرح الحديث :

رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان چند تن از اصحاب نشسته بود و ابوبکر و عمر رضی الله عنهما نیز با او بودند؛ پس از مدتی جمع را ترک نمود و تأخیر کرد. این بود که صحابه ترسیدند مبادا کسی ایشان را گرفته و مورد اذیت و آزار قرار داده باشد، زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم از سوی منافقین و سایر دشمنان دین تحت نظر بوده و جانش در خطر بود. از این رو صحابه رضی الله عنهم با نگرانی برخاستند و به دنبال ایشان رفتند. و اولین کسی که نگران شده و ترسیده بود، ابوهریره رضی الله عنه بود. و به این ترتیب ابوهریره رضی الله عنه خود را به باغی از باغ های بنی نجار می رساند و اطراف باغ می گردد تا بلکه دری باز پیدا کند، اما پیدا نمی کند. در نهایت سوراخ کوچکی درون دیوار می یابد که آب از طریق آن وارد باغ می شود. لذا خود را جمع و جور می کند تا اینکه از طریق سوراخ مذکور وارد باغ می شود و رسول الله صلی الله علیه وسلم را در آنجا می یابد. رسول الله صلی الله علیه وسلم به ایشان می فرماید: «ابوهریره هستی؟» وی می گوید: بله. بنابراین کفش هایش را به او می دهد تا در خبری که می خواهد به مردم بدهد، نشانه صدق و راستی اش باشد. رسول الله صلی الله علیه وسلم خطاب به او می فرماید: «با این دو لنگ کفش برو و هرکس را بيرون اين باغ ديدی که گواهی می دهد معبود راستينی جز الله نيست و قلبش به آن يقين دارد، به او مژده ی بهشت بده». زیرا کسی که با یقین قلبی این کلمات را بر زبان می آورد، بدون تردید فرامین پروردگار را اجرا نموده و از منهیات الهی دوری می کند؛ زیرا این شخص می گوید: هیچ معبود بر حقی جز الله وجود ندارد. و چون معنای این کلمه بزرگ چنین است، ناگزیر باید الله یگانه و بی شریک را عبادت نماید، اما کسی که این کلمه را بر زبان می آورد اما در قلبش به آن یقین ندارد، به او سودی نخواهد رساند.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية البنغالية الصينية