شرح الحديث :

این حدیث شریف گفتگویی را به تصویر می کشد که روز قیامت در بهشت، میان الله متعال و مؤمنان شکل خواهد گرفت؛ با این توضیح که پس از ورود مؤمنان به بهشت، الله متعال از آنان می پرسد: «ای اهل بهشت؛ و آنان می گویند: لبیک»؛ یعنی: پیوسته پاسخگو هستیم. «يا ربنا وسعدیک»؛ به معنی یاری و کمک است، یعنی: پیوسته از تو یاری و کمک می خواهیم. «و خیر در دست توست»؛ یعنی: خیر در قدرت توست. و از آنجا که ادب اقتضا می کند که شر به صراحت ذکر نشود، شر را ذکر نکرد. الله متعال به آنها می فرماید: «آیا راضی و خشنود هستید؟»؛ آیا از از این نعمت های جاویدان راضی هستید؟ «می گویند: چرا راضی نباشیم؟» این استفهام برای اقرار به رضایت است، یعنی: بله راضی شدیم. «در حالی که تو به ما چنین نعمتهایی ارزانی داشته ای»؛ و در روایت دیگری آمده است: «وهل شيء أفضل مما أعطيتنا؟»: «آیا چیزی بهتر از آنچه به ما ارزانی داشتی وجود دارد؟». «به ما نعمت هایی داده ای که به هیچیک از مخلوقات خود ارزانی نداشته ای؟» منظور مخلوقاتی است که وارد بهشت نشده اند. پس الله متعال می فرماید: «آیا بهتر از این را به شما عطا نکنم؟ آنان می گويند: پروردگارا، چه چيزی بهتر از اين است؟ می فرمايد: رضايت و خشنودی ام را شامل حال شما می گردانم و بعد از آن، هرگز از شما ناخشنود نمی شوم». پس الله متعال بر اهل بهشت خشم نگرفته و از آنان ناراضی نمی گردد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية