از صهیب بن سنان رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إذا دَخَلَ أهْلُ الْجَنَّةِ الْجَنَّةَ يَقُولُ اللهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: تُريدُونَ شَيئاً أَزيدُكُمْ؟ فَيقُولُونَ: ألَمْ تُبَيِّضْ وُجُوهَنَا؟ ألَمْ تُدْخِلْنَا الْجَنَّةَ وَتُنَجِّنَا مِنَ النَّارِ؟ فَيَكْشِفُ الْحِجَابَ، فَمَا أُعْطُوا شَيْئاً أَحَبَّ إلَيْهِمْ مِنَ النَّظَرِ إلَى رَبِّهِمْ»: «آنگاه که بهشتيان وارد بهشت می شوند، الله تبارک وتعالی می فرمايد: آيا چيزی افزون بر اين می خواهيد که به شما بدهم؟ می گويند: مگر ما را روسفيد نکرده ای؟ مگر ما را وارد بهشت نگردانده ای؟ مگر ما را از آتش دوزخ نجات نداده ای؟ آنگاه حجاب را کنار می زند و بدين ترتيب محبوب ترين چيزی که به بهشتيان داده می شود، نگريستن به پروردگارشان می باشد».
شرح الحديث :
این حدیث شریف بیانگر یکی از نعمت هایی است که در بهشت به بهشتیان عطا می شود و آن عبارت است از گفتگوی آنها با الله عز وجل؛ با این توضیح که وقتی آنان وارد بهشت می شوند الله متعال از آنان می پرسد: دیگر آرزو و تمنای چه نعمتهایی را دارند؛ و آنها پاسخ می دهند که الله انواع نعمت ها را به ایشان عطا نموده، از جمله اینکه آنان را روسفید کرده و وارد بهشت نموده و از آتش نجات داده است؛ پس الله متعال به آنها نعمتی عطا می کند که از هر نعمت دیگری والاتر است و بعد از آن نعمتی قابل تصور نیست؛ و آن اینکه حجاب میان خود و آنها را بر می دارد و بهشتیان به وجه کریم رب العالمین می نگرند و این بهترین نعمتی است که اهل بهشت از آن بهره مند می گردند.