شرح الحديث :

ابن مسعود رضی الله عنه خبر می دهد که آنها همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم در سفری بودند که ایشان برای قضای حاجت می رود؛ صحابه در نبود ایشان پرنده ای به همراه جوجه هایش می یابند و جوجه هایش را از مادرشان جدا می کنند و به این ترتیب باعث نگرانی و آشفتگی مادر می شوند که به دور جوجه های خود می چرخد؛ عادت پرنده ها همین است که وقتی جوجه های آنها گرفته شود، در فراغ آنها فریاد کشیده و بی تابی می کنند. وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم باز می گردد و این وضعیت را مشاهده می کند، دستور می دهد جوجه ها را آزاد کنند تا نزد مادرشان باز گردند و صحابه این کار را انجام می دهند. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم خانه ی مورچه هایی را می بیند که سوزانده شده است؛ لذا می فرماید: چه کسی این را سوزانده است؟ صحابه می گویند: ما ای رسول خدا؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «شايسته - و روا - نيست کسی با آتش عذاب دهد مگر پروردگارِ آتش». و از این عمل نهی می کند. بنابراین اگر کسی با مشکل مورچه ها مواجه بود نباید آنها را بسوزاند بلکه از چیزی برای فراری دادن آنها استفاده کند؛ و در صورتی که رها شدن از شر آنها جز با کشتن و از بین بردن آنها ممکن نباشد، کشتن شان جهت دفع اذیت و آزار آنها اشکالی ندارد اما نه با سوزاندن؛ با اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم از کشتن مورچه ها نهی کرده است، اما اگر اذیت و آزار داشته باشند و راهی جز کشتن آنها برای رهایی از شرشان نباشد، اشکالی ندارد کشته شوند.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية