البر
البِرُّ في اللغة معناه الإحسان، و(البَرُّ) صفةٌ منه، وهو اسمٌ من...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: حسن بن علی رضی الله عنهما خرمايی از خرماهای صدقه را برداشته و در در دهانش گذاشت. پس رسول الله ﷺ فرمود: «كُخْ كُخ، إِرْمِ بِهَا، أَما علِمْتَ أَنَّا لا نأْكُلُ الصَّدقةَ؟»: «کِخ، کِخ؛ آن را بيرون بينداز. مگر نمی دانی که ما صدقه نمی خوريم؟» و در روايتی آمده است: «أنَّا لا تَحِلُّ لنَا الصَّدقةُ»: «صدقه برای ما حلال نيست».
شرح الحديث :
حسن بن علی رضی الله عنهما خرمایی از خرماهای زکات را برداشته و در دهان خود می گذارد؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم با دیدن این صحنه می فرماید: «کخ کخ» یعنی: آن برایت خوب نیست، سپس به او امر می کند که آن را از دهانش بیرون کند و می فرماید: «صدقه برای ما حلال نیست». پس صدقه برای آل محمد حلال نیست، زیرا آنها برترین مردم هستند و صدقات و زکات ها چرک مال مردم است و شایسته اشراف نیست که چرک مال مردم را بگیرند، همچنانکه رسول الله صلی الله علیه وسلم به عمویش عباس بن عبدالمطلب رضی الله عنه فرمود: «إِنَّا آلَ مُحَمَّدٍ لَا تَحِلُّ لَنَا الصَّدَقَةُ؛ إِنَّمَا هِيَ أَوْسَاخُ النَّاسِ»: «صدقه (زکات)، چرکِ مال مردم است و برای ما خاندان محمد جايز نيست».