لقمان

تفسير سورة لقمان آية رقم 32

﴿ﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧﮨ ﴾

﴿وَإِذَا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ﴾

و هرگاه از هر طرفی موج‌ها مانند کوه‌ها و ابرها آنها را احاطه کند، با خالص‌ گردانیدن دعا و عبادت برای الله، تنها الله را بخوانند، اما چون الله دعای‌شان را اجابت کند، و آنها را به‌سوی خشکی برهاند، و از غرق‌ شدن نجات دهد، برخی از آنها میانه‌روانی هستند که شکری را که بر آنها واجب است به صورت کامل به جای نمی‌آورند، و برخی از آنها نعمت الله را انکار می‌کنند.
و آیات ما را کسی جز افراد پیمان‌شکن و ناسپاس نعمت‌های الله انکار نمی‌کند و از پروردگارش در قبال نعمت‌هایی که به او بخشیده سپاسگزاری نمی‌کند- مانند همین کسی‌که با الله پیمان بسته که اگر او را نجات دهد به‌طور قطع از سپاسگزاران او تعالی خواهد بود-.

الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم

الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم، صادر عن مركز تفسير للدراسات القرآنية.

الترجمات والتفاسير لهذه الآية: