الأذان والإقامة
از سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مَنْ قَالَ حِيْنَ يَسْمَعُ المُؤَذِّنَ: أشْهَدُ أنْ لا إلَه إِلا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَأنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، رَضِيتُ بِاللهِ رَبّاً، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً، وَبِالإسْلامِ دِيناً، غُفِرَ لَهُ ذَنْبُهُ»: «هرکس هنگام شنيدن صدای اذان (این ذکر را) بخواند، گناهش آمرزيده می شود: "أشْهَدُ أنْ لا إلَه إِلا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَأنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، رَضِيتُ بِاللهِ رَبّاً، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً، وَبِالإسْلامِ دِيناً": گواهی می دهم که معبود بر حقی جز الله که يکتا و بی شريک است، وجود ندارد و شهادت می دهم که محمد بنده و فرستاده ی اوست؛ به الله به عنوان پروردگار، به محمد به عنوان فرستاده ی الله و به اسلام به عنوان دين راضی و خرسندم».
عن سعد بن أبي وقاص -رضي الله عنه- عن النبي -صلى الله عليه وسلم- أنه قال: "من قال حين يسمع المؤذن: أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له وأنَّ محمداً عبده ورسولُه، رضيتُ بالله رباً وبمحمدٍ رسولاً وبالإسلام دِينا، غُفِرَ له ذَنْبُه".
شرح الحديث :
هرکس زمانی که صدای اذان موذن را بشنود، بگوید: «أشْهَدُ أنْ لا إلَه إِلا اللهُ وَحْدَهُ» یعنی اقرار و اعتراف نمودم و خبر داده شدم که معبود بر حقی جز الله نیست. «لا شَرِيكَ لَهُ» تاکید بیشتر بر مفهوم جمله ی قبل می باشد. «وَأنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ»؛ در اینجا بندگی را بر رسالت مقدم می کند تا اظهار بندگی شده و تواضع رعایت شود. «وَرَسُولُهُ»؛ رسالت را بیان می کند تا این نعمت را یادآور شود. «رَضِيتُ بِاللهِ رَبّاً»؛ یعنی به ربوبیت و الوهیت و اسماء و صفات الله راضی شدم. «وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً»؛ یعنی به هرآنچه با آن فرستاده شده و به ما ابلاغ نموده، راضی گشتم. «وَبِالإسْلامِ»؛ و همچنین به همه ی احکام اسلام در قالب امر و نهی؛ «دِيناً»؛ با اعتقاد و فرمانبرداری راضی گشتم. «غُفِرَ لَهُ ذَنْبُهُ» یعنی گناهان صغیره اش بخشیده می شود. این ذکر زمانی گفته می شود که موذن می گوید: «اشهد أن لا إله إلا الله أشهد أن محمداً رسول الله» و امکان دارد که محل گفتن آن بعد از اذان باشد چون حدیث مذکور هر دو احتمال را دارد.