شرح الحديث :

در حدیث ابوسعید خدری رضی الله عنه آمده که رسول الله صلی الله علیه وسلم قصد فرستادن لشکری به سوی بنی لحیان نمود که از مشهورترین قبایل هذیل بود. علما اتفاق نظر دارند که بنی لحیان در آن وقت کافر بودند؛ این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم لشکری را به سوی آنها فرستاد و به این لشکر فرمود: «لِيَنْبعِثْ مِنْ كُلِّ رَجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا» منظورشان این بود که از هر قبیله، نیمی از تعداد آنها برای روانه شدن آماده شوند؛ و اینکه فرمود: «وَالأَجْرُ» مراد از آن مجموع اجر و پاداشی است که برای شرکت کننده ی در جنگ و کسی می باشد که جانشین خوبی برای وی در میان خانواده اش بوده است. «بینهما» و این بخش به معنای حدیث قبل از آن می باشد که می فرماید: «وَمَنْ خَلَفَ غَازِياً فَقَدْ غَزَا»: «و هرکس در غياب مجاهد راه الله، خانواده اش را [به نيکی] سرپرستی نمايد، گويا خود جهاد نموده است». و در حدیث مسلم آمده است: «أيُّكُمْ خَلَفَ الخَارِجَ في أهْلِهِ وَمَالِهِ بِخيْرٍ كَانَ لَهُ مِثْلُ نِصْفِ أجْرِ الخَارِجِ»: «هریک از شما در غياب مجاهد، از خانواده و اموالش به خوبی نگهداری کند، به اندازه ی نصف پاداش مجاهد، اجر و ثواب می بَرَد». به این معنا که رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنها امر نمود تا یکی از آنها برای جهاد و حضور در لشکر مسلمانان خارج شود و دیگری بماند و خانواده ی مجاهدی را که خارج شده سرپرستی نموده و به امور و نیازهای آنها بپردازد و به این ترتیب نیمی از اجر او برای وی خواهد بود زیرا نصف دیگر برای مجاهد می باشد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية