الأخلاق الذميمة
از واثله بن اسقع رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «لا تُظْهِرِ الشَّمَاتَةَ لأَخِيكَ فَيَرْحَمَهُ اللهُ وَيَبْتَلِيكَ»: «برای ناراحتی و گرفتاریِ برادر مسلمانت اظهار شادی نکن که الله بر او رحم می کند (و او را از غم و غصه رهايی می بخشد) و تو را گرفتار می گرداند».
عن واثلة بن الأسْقَع -رضي الله عنه- قال: قال رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: «لا تُظهر الشَّمَاتَة لأخيك فَيَرْحَمَه الله ويَبْتَلِيك».
شرح الحديث :
اگر مسلمانی که بین تو و او عداوت و دشمنی وجود دارد، دچار بلا و مصیبتی دینی یا دنیوی یا مالی شد، به خاطر این مصیبت از او عیبجویی نکن و ایراد نگیر و از این مساله در بین مردم اظهار شادی نکن و چنین او را تحقیر نکن؛ چون شأن و جایگاه مومن اقتضا می کند که از درد و رنج برادر مسلمانش، دردمند و رنجور گردد و از شادی او شاد گردد نه برعکس؛ چه بسا الله متعال او را از بلا و مصیبتی که بدان گرفتار کرده، نجات دهد و تو را به همان مصیبت دچار کند. هرچند این حدیث ضعیف است اما پیام آن مبنی بر حرام بودن چنین رفتاری صحیح است و عموم نصوص دیگر از قرآن و سنت صحیح بر آن دلالت می کند. چنانکه الله متعال می فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْراً مِّنْهُمْ» [حجرات: 11] «هرگز نباید گروهى [از شما] گروهی دیگر را مسخره کند؛ چه بسا اینان از آنان بهتر باشند».